Nga Edmond Jabès 1912-1991) ••• Çdo portë ka si rojë një fjalë. (Fjalëkalim, fjalë magjike.) * Të flasësh për veten do të thotë gjithmonë t’i vësh pritë poezisë. * Ka qenie që, gjatë gjithë jetës, kanë mbetur njolla boje në fund të një fjalie të pambaruar. * Një ditë, poezia do t’u japë njerëzve… Keep Reading
VENDI YNË-Janis Ricos (1 maj 1909 – 11 nëntor 1990) U ngjitëm në kodër për të parë vendin tonë –ca troje të shkreta, gurë, ullinj.Vreshta që zbresin anës detit. Pranë parmendës,tymon një zjarr i mpakur. Me rrobat e gjyshit,kemi bërë një dordolec për të trembur galat. Ditët tona ndjekin udhën e tyre për pak… Keep Reading
LAMTUMIRË-Du Mu (803-852) Dashuria që kishte dikurE ka braktisur.Po pimë për herën e funditKupën e krisur.Dhe buzën në gaz nuk e vëAs me pahir,Gjithçka përreth tani na lëNjë lamtumirë.Por në shandan, deri në ag,Qirinjtë sotDo qajnë me lotët që ajoS’i derdhi dot. Përktheu: Alket Çani Keep Reading
Poezi nga Huang Tingjian 1045-1105 Ku të ketë shkuar, vallë, kjo pranvera? Qetësi. Trishtim. Po si ta kërkosh, ku? Nëse dini gjë ku është fshehur pranvera, I thoni të kthehet e të rrijë këtu. S’ka lajm nga pranvera. Mos e patë gjë? Bengu mund ta dijë ku ta gjejmë pranverën. Po kush ta përkthejë… Keep Reading
KTHIM I VONË-Du Fu (712-770) Po kthehem, në mbrëmje, nga një udhëtim.Të gjithë po flenë. Malet janë të zinj.Zbret Arushë e Madhe në lumë të pijë.Në qiellin e kthjellët duken më shumë yj.Ndez llambën e derës dhe zgjoj një majmunQë nxjerr një zë therës se trembet në gjumë.Së largu dëgjoj rojtarin e natësDuke lajmëruar… Keep Reading
PLEHU I FËMIJËRISË-Ko Un Le të kalben gjithë gjërat e universit të shenjtë! Kur isha fëmijë çdo shtëpi kish një pirg të madh plehu Sa qetësuese që ishte Kur e trazoje plehun Në brendësi të pjesës më të shpërbërë Ç’kutërbim i mrekullueshëm! S’kishte asgjë të rreme E madje S’kish arsye që njëfarë Zoti të zbriste… Keep Reading
AUTOBIOGRAFIA-Jaroslav Seifert (1901-1986) Kur nëna fliste për veten,ndonjëherë tregonte:Jeta ime ishte e trishtë dhe e heshtur,ecja në majë të këmbëve.Por kur zemëroheshadhe përplasja këmbëtmbi etazherë dridheshin lehtasfilxhanët e trashëguar nga ime ëmëdhe buzëqeshja. Kur linda unëduket se një flutur hyri nga dritarjadhe qëndroi mbi nënkresën e sime mëjepor njëherazi një qen ulëriu në oborr.Nëna… Keep Reading
Murgu Manzei(shek. VIII) Me çfarë ta krahasoshJetën tonë në këtë botë?Me varkën e nisurQysh herët në mëngjesE që shkon pa lënë gjurmë. Minamoto no Tokiwa(812-854) Thonë se bilbiliThur një kapelëMe lulet e kumbullës.Do mbledh ca dhe une e do zbukuroj kryet:Ndoshta do ma fshehin pleqërinë. Ariwara no Narihira(825-879) O lule të qershisëShpërndahuni si reAq të… Keep Reading
HOPKINS FOREST-Yves Bonnefoy Kisha dalëTë merrja ujë në pus, pranë pemëve,Dhe isha në praninë e një tjetër qielli.Të zhdukura yjësitë e një çasti më parë, Tre të katërtat e kupës qiellore ishin bosh, Mbretëronte veç e zeza më e dendur,Por në të majtë, mbi horizont,Përzier me majat e lisave,Ishte një luzmë yjsh kuqëluesSi një… Keep Reading
PËR KAVAFIN-Guy Goffette Sa padurim po për çfarë nëse e nesërmjaështë vetëm një barkë pa vela e rrema,një urë mbi zbrazëti? Mendo për plakune Aleksandrisë, për thesarët e tij të kredhur në një sirtar mes çelësash, ca pak duhani,profilit të vjetruar të një trumcaku të rrëzuar.Mjaftonte një bori në rrugë,një hap më i gjallë nëpër… Keep Reading
