Poezi nga Abbas Kiarostami

 

(1940-2016)

~•~

sonte kam takim
me hënën
me hënën e plotë
në orën shtatë
pa shtatë

*

unë dhe hëna
po bëjmë një bisedë
që as hëna
as unë s’e dëgjojmë

*

poshtë fshirëses së xhamave
një copë e vjershës “dimër”
kishte ngrirë

*

bari i ri
nuk i njeh
pemët e vjetra

*

në zyrën e gjendjes civile
pyetën për çdo gjë
veç gjendjes sime

*

përplasja e dallgëve mbi shkëmbinj
deri kur?

*

nuk dinte as të lexonte
as të shkruante
por thoshte një gjë
që s’e kisha lexuar kurrë
e që kurrë s’e kishte shkruar njeri

*

ditë e mrekullueshme e lindjes
ditë e hidhur e vdekjes
disa ditë në mes

*

ky breg
i njëjti breg
ky det
i njëjti det
ky unë
jo i njëjti unë

*

thashë:
jam i gatshëm për çdo pyetje
ai pyeti për orën

*

kam një mijë përgjigje në buzë
dhe askush nuk pyet!

*

të gjithë
të mposhtur nga dehja
unë nga kthjelltësia

*

në kërkim të origjinës
mbërrita te burimi
një burim me baltë

*

jam heroi i një historie
ku s’ka as histori
as heronj

~•~

Përktheu: Alket Çani