Pupëza e pranverës-Hamit Aliaj

Pup-pup-pup, pupëza e pranverës
I vetmi zog pa këngë
Veç me gjysmë fjalë belbane.

Çfarë kumtesh të lashta i kishin mbetur përgjysëm njeriut
Që ia la amanet pupëzës shtegtare
E ajo ende s’i thotë dot?

I njomë isha, si shelg që bëhej pipëz fëmijësh në prill
Kur një vajze iu mor goja para meje:
Pup-pup-pup

Buzë të bukura që këndonin këngë që s’të lënë me vdekë
Buzë që recitonin poetët e dashurisë,
M’u dhanë dridhshëm në vitet e harrimit
Por pupëza mungonte në to.

Po errem edhe unë si murg i mugët
Fjalë e pathënë, mbetur në fyt zogjsh

Me një pipëz shelgu në duar
Mot për mot e pres ta dëgjoj nëpër prille
Pupëzën e pyjeve në katundin tim skaj qiellit.

Me atë gjysmëfjalën që i mungon botës.