DËSHTIM-Janis Ricos Gazeta të vjetra të hedhura në oborr. Përherë të njëjtat. Shpërdorime, krime, luftë. Ç’të lexosh?Bie nata e ndryshkur. Drita të verdha.Dhe ata që dikur kishin besuar te përjetësia u plakën. Nga dhoma ngjitur vjen tymi i blozës. Kërmijtëi ngjiten murit. Buburrecat vërtitennë kutitë katrore prej hekuri të biskotave.Dëgjohet zëzëllima e zbrazëtisë. Dhe një… Keep Reading
VENDI YNË-Janis Ricos (1 maj 1909 – 11 nëntor 1990) U ngjitëm në kodër për të parë vendin tonë –ca troje të shkreta, gurë, ullinj.Vreshta që zbresin anës detit. Pranë parmendës,tymon një zjarr i mpakur. Me rrobat e gjyshit,kemi bërë një dordolec për të trembur galat. Ditët tona ndjekin udhën e tyre për pak… Keep Reading
Mëhallat e botës-Janis Ricos Ky qytet i kaltër s’ia var vdekjes.Kur i presin njërën dorë, lufton me tjetrën,kur ia presin të dyja, lufton me dhëmbë,kur i presin dhe këmbët, varet drejt n’ajër,rend duke fërshëllyer n’ajër,ashtu si fêrshëllen fisheku duke rendurdrejt zemrës së padrejtësisë! *** Nisen autobusët. Fatorinotvarin në supe çantat e tyre. Ç’kanë në… Keep Reading
Pasdite-Janis Ricos Ajo ujiti lulet.Dëgjon ujin që pikonnga ballkoni.Dërrasat lagendhe vjetërsohen.Pasnesër,kur të bjerë ballkoni,ajo do të mbetet në ajër,e qetë, e bukur,duke mbajtur në duart e saj,dy vazo lulesh të mëdha,mullagatdhe buzëqeshjen e saj. Përktheu: Shpendi Shaka Keep Reading
Marshi i Oqeanit-Yannis Ritsos Kopshtin e kishim buzë detitnëpër dritare rrëshqiste Diellidhe nëna ulurnë stolin e ulëtqëndiste fushat e pranverësme pragjet e hapura të shtëpive të bardhame ëndrrat e lejlekëve në çatinë me kashtëshkruar në të kaltrën e tejdukshme. Ti nuk kishe ardhur ende.Shikoja perëndimin dhe të pashënjë shkëlqim rozë në flokë. Mamaja më mbante… Keep Reading
Janis Ricos Ndërsa gjuha e shkencës është analitike, gjuha e poezisë është sintetike, shprehëse. Në këtë rast universiteti më i madh është gjuha e popullit. Krahasoni mënyrën sesi flet një shkencëtar me mënyrën sesi flet një njeri popullor. Fjala e shkencëtarit ka një palëvizshmëri, si diç e ndenjur,veçanërisht tek folja, që është elementi më i… Keep Reading
Janis Ricos Me kalimin e viteve, miqtë dhe të njohurit largohen nga njëri – tjetri. Njerëzit bëhen më të komunikueshëm por më pak njerëzorë. Humbasin veçoritë e tyre, asetet e veçanta që i karakerizojnë dhe defektet e tyre pothuajse i nivelojnë. Miqësitë vyshken. Më e çuditshmja… sjellja e tyre me të tjerët. Kohët e fundit… Keep Reading
Janis Ricos Poeti i beson gjithmonë vlerës së jetës, sepse, po ta quante këtë me të vërtetë të kotë, nuk do të kishte arsye pse të shkruante. Madje edhe mohimi i jetës, kur bëhet art, shndërrohet në pohim të saj. Kjo është arsyeja që, kur përballemi me vlera dekadente, përjetojmë një ndjenjë ngazëllimi. Poezia dhe… Keep Reading
Mëhallat e botës-Jani Ricos Maria thoshte: “Mos kij frikë, do lulëzojnë pemët.” A, po, do lulëzojnë. Ja, në prag të derës tek është ulur Pranvera. Mos kij frikë. Dashuria e bardhë e një pjate në tryezë. Pak bukë që e ndajnë dy veta. Një ëndërr që e ndajnë të gjithë. Rafti i pjatave bëhet… Keep Reading
Atdheu-Janis Ricos Të vrarët i lanë në fushë me kuajt dhe qenin e zi. Flamurët i kishin fshehur në shpellat shekullore. Ajo ç’quajtëm atdhe ishte gjinkallë, ullinj, puse, landra, dy lopë të zeza që ëndërrojnë poshtë plepave dhe një mermer i thyer në mes të bahçes së verdhë, ku një zog rri mbi njërën… Keep Reading
