Tokë e mihur-Janis Ricos Ka ende zogj. Dhe këndojnë. Ka pemë, dhe deti shpërfillës. Cungjet e vreshtave bleruan sërish. Lulëzuan ullinjtë. Gjithë toka mihur nga plugu erëmon. Ti vë re ngjyrën e maleve, gati e kaltër. Bën t’i përgjigjesh zërit të zogjve. S’gjen fjalë. Sytë e tu ngulitur në tokën e mihur që pret lastarët… Keep Reading
Gozhdët-Janis Ricos E tepërt dhe kjo, ajo edhe tjetra. Ngordhi qeni, ngordhi kali. Kova e zbrazët poshtë shkallës. Peshkatarët shëtitës thërrasin në rrugë. Shtëpia gumëzhin mungesë dhe në pasqyrë, Krishti i zbehtë mbi kryq shtrëngon, si koprrac, në grushte dy gozhdë Përktheu: Romeo Çollaku Keep Reading
E DËGJUAR DHE E PADËGJUAR-Janis Ricos Një lëvizje e papritur, e beftë: plagën shtrëngoi dora e tij, gjakun që të ndalë dhe pse ndonjë krismë nuk ndjemë, as edhe frushullimën e ndonjë plumbi fluturim. Pas pak dorën uli ai dhe buzëqeshi, por sërish, ngadalë, drejt të njejtit vend e ngriti: portofolin nxori sjellshëm, pagoi… Keep Reading
Janis Ricos Për ta mbyllur, ai iu tremb poemave dhe duhanit me tepricë. Doli në mesnatë nga periferia, – një shëtitje e shëndetshme, e qetë, përgjatë frutoreve të mbyllura, mes gjërave që qasen me përmasa të vagullta e të sakta. Fshinte hundët me një shami letre orë e pa kohë, i ftohur prej hënës. Ngadalësoi… Keep Reading
Dritë-Janis Ricos Një degëz bajame para dritares, një degëz e vetme të fsheh gjysmën e fshatit. Dashuria në pëllëmbë të fsheh gjithë botën. Mbetet veç drita. Përktheu: Romeo Çollaku Keep Reading
Shtëpia e huaj-Janis Ricos Ndryshkur porta e hekurt e kopshtit. Bimët kacavjerrëse e kanë mbytur gjer sipër. Të zotët mungojnë prej vitesh, ndoshta dhe kanë vdekur. Ai ka ditë tashmë që i vërtitet kësaj shtëpie sikur kërkon të zbulojë ndonjë të fshehtë, sikur dëshiron të hyjë e të hetojë në brendësi. Një mbrëmje i ra… Keep Reading
Gratë-Janis Ricos Janë shumë të largëta gratë. Çarçafët u kundërmojnë natën e mirë. Vendosin bukën mbi tryezë, që të mos ua ndiejmë mungesën. Atëherë e kuptojmë se faji ishte yni. Ngrihemi nga tryeza dhe themi: “U lodhe shumë sot” apo “rri, do ta ndez unë llambën”. Kur ndezim shkrepësen, ajo kthehet ngadalë dhe niset… Keep Reading
Mëhallat e botës-Janis Ricos E vranë… e vranë… Kish dhënë xhaketën për të kthyer, Por s’ arriti ta veshë një të Dielë… Ja ku po varet në derën e rrobaqepësit, Siç varet tabela e kafenesë verore në vjeshtë, Siç varet dielli i mbasdites në një pemë të zhveshur, Asnjë s’do shkojë ta kërkojë më… Keep Reading
Mëhallat e botës-Janis Ricos Vinte pranvera Atë helmetin e flakur dikush e përmblodhi E mbushi me dhe. Mbolli lule Një saksi… dhe lulet e saj të kuqe i bënë dritë mëhallës. Atë topin e vjetër të braktisur të gjermanëve E mbuluan barërat E mori me vete pranvera, e bëri kalë I hypën fëmijëria grykës… Keep Reading
