Poezi vertikale-Roberto Juarroz E TRETA POEZI VERTIKALE (1965) 2 Tjetri që mban emrin tim ka filluar të mos më njohë. Zgjohet aty ku mua më zë gjumi, ma dyfishon bindjen se unë mungoj, zë vendin tim sikur tjetri të isha unë, më kopjon në qelqnajat që s’i duroj dot, m’i thellon zgavrat e braktisura, i… Keep Reading
Përqafim-Merita Paparisto Përqafimi është një gjë e thjeshtë me krahë të mbështjellë në shpatullat e tjetrit, ka fijet e brinjëve të mbivendosura mbi njëra-tjetrën, ka një zjarr të vogël që merr frymë në oxhak të kraharorit… dhe asgjë më… Gropëza midis qafës dhe supit është lugina e vogël e mallit, ku koka lëshohet e papushtetshme,… Keep Reading
Roberto Juarroz-(1925 – 1995) 69 Çdokush ikën si të mundet, disa me gjoksin gjysmëhapur, të tjerë vetëm me një dorë, disa me kartën e identitetit në xhep, të tjerë me të në shpirt, disa me hënën e vidhosur në gjak dhe të tjerë pa gjak, pa hënë, pa kujtime. Çdokush ikën edhe pse nuk mundet,… Keep Reading
Lehtësia jote e papërballueshme-Arlinda Guma Ti qesh… dhe hareshëm më sillesh përqark, buzë greminës ku unë kam ndalur këmbët, e shoh fikurazi atje poshtë, në humbëtirë, ku pres të rrëzoj veten time… Por ti menjëherë ul prej qiellit një diell të kuq, e ma sjell para syve, dhe përreth bëhet kaq dritë… dhe përreth… Keep Reading
Lulkuqet-Frederik Rreshpja A janë plagë ato mes grurit, A ndonjë dhembje e pakuptueshme e planetit Që del herë pas here mes arës me grurë? Se vjen një kohë Kur dhe lulet bëhen plagë në ajër. Foto nga Ardian Fezollari Keep Reading
Keqardhje për vetveten – D.H. Lawrence S’kam parë kurrë asgjë të egër T’i vijë keq për vetveten. Trishtili i vocërr bie në tokë i ngrirë i vdekur Pa ndjerë kurrë keqardhje për vetveten. Përktheu: Arbër Zaimi Keep Reading
Mëhallat e botës-Janis Ricos E vranë… e vranë… Kish dhënë xhaketën për të kthyer, Por s’ arriti ta veshë një të Dielë… Ja ku po varet në derën e rrobaqepësit, Siç varet tabela e kafenesë verore në vjeshtë, Siç varet dielli i mbasdites në një pemë të zhveshur, Asnjë s’do shkojë ta kërkojë më… Keep Reading
Në varrin e aktorit Istref Begolli-Musa Tullari Ngadalë pikë shiu i së dielës Si me lot nga sytë e qiellit Njëriun e dashur vajton në heshtje: Pllaka e mermertë me emrin e tij Dritëson nga pikat e sermta Të cilat here-herë pikojnë nga gjethet E mështeknës , përkulur motërsisht Mbi vetmitarin e madh. Pelegrin nga… Keep Reading
Të Drejtët-Jorge Luis Borges Një njeri që punon kopshtin e tij, siç donte Voltaire. Ai që është mirënjohës që në tokë ka muzikë. Ai qe zbulon me kënaqësi një etimologji. Dy punonjës në një kafene në Jug që luajnë shah në heshtje. Qeramisti që mendon gjatë një ngjyrë dhe një formë. Tipografi që ndërton… Keep Reading
Mëhallat e botës-Janis Ricos Vinte pranvera Atë helmetin e flakur dikush e përmblodhi E mbushi me dhe. Mbolli lule Një saksi… dhe lulet e saj të kuqe i bënë dritë mëhallës. Atë topin e vjetër të braktisur të gjermanëve E mbuluan barërat E mori me vete pranvera, e bëri kalë I hypën fëmijëria grykës… Keep Reading
