ELEGJI-Jorge Luis Borges O fat i Borgesit! Të kesh lundruar në detet e ndryshëm të botës, apo në të vetmin det vetmitar me emra të ndryshëm, të kesh qenë pjesë e Edinburgut, Zyrihut, dy Kordovave, e Kolumbisë dhe Teksasit, të jesh kthyer, përmes lojës së ndërrimit të breznive, në tokat e lashta të racës sate:… Keep Reading
Unë dua të gjej rima në Tiranë-Edvin Thomollari Unë dua të gjej rima në Tiranë. Me rimat të thur shporta për mollë. Mollë të kuqe dhe me nishane. Nishane që kanë edhe njerëzit. Njerëzit që janë josimetrikë. Josimetrikë si mollët e tokës. Toka që është njësoj për të gjithë. Të gjithë që panë horizontin.… Keep Reading
JORGE BUCAY (Buenos Aires, 1949) Na ishte një familje blegtorësh. Ata kishin një kope me dhen që i mbanin të gjitha bashkë të futura në një vathë. I ruanin, i kullosnin, kujdeseshin për to dhe i milnin. Herë pas here dhentë tentonin të dilnin nga vatha dhe të iknin. Atëherë, dilte, kryebariu, çobani më i… Keep Reading
Jazra Khaleed Qyteti më rrëmben poezitë nga teli i rrobave, i shet në tregun e zi dhe më dërgon me postë thika të vulosura me inicialet e tij. Më lë mesazhe zanore, më kërcënon që do zbulojë gjithë sekretet që ruaj poshtë dyshekut ose në pikëpresjet e mia, nëqoftëse nuk vras spiunët që e përgjojnë… Keep Reading
STATUJAT DHE NE-Janis Ricos Statujat e qeta, s’e vrasin mendjen që roniten; u priten krahët, këmbët a kryet dhe ato prapë rrinë drejt, në të njëjtin qëndrim, apo, të shtrira përmbys, buzëqeshin, apo, barkazi, na kthejnë kurrizin neve dhe kohës a thua se çiftëzohen, a thua se i dorëzohen një dashurie të pafund, dhe… Keep Reading
ATA IKIN… Agota Kristof Ata ikin ndërsa vogëlushi fle Por i do shumë dhe zgjohet. Shkon nga njëra dhomë në tjetrën, askush, askund. Ka pak frikë, futet sërish në shtrat, ka dëshirë të thërrasë dikë por shtëpia është bosh ai e di këtë dhe hesht. Përktheu: Alket Çani Keep Reading
PAK NGA PAK PO MËSOHEJ-Agota Kristof Pak nga pak po mësohej me gjërat që ajo la, që harroi në shtëpinë e tij. Një kuti shkrepëse, një shami me lot, një shall të fëmijëve, dorashkat, ndonjëherë gjyzlykët. Zakonisht ai flinte kur ajo ikte, ishte i lodhur. E dinte që rrinte atje, në shtëpinë e… Keep Reading
Mëhallat e botës-Janis Rico Janë të pikëlluara mëhallat, janë të çveshura mëhallat. Retë qëndrojnë këmbëkryq sipër shtëpive dhe pinë bishtat e cigareve të ditës. Ja dyqani i kosaxhiut në qoshe. Llamba e parë ndizet. Qan një foshnjë. Vaji i saj varet nga mbasdita si varet katanàja e rreckosur nga telat e telefonit. Dhe nënat,… Keep Reading
CARLOS FUENTES (Meksikë, 1928 – 2012) Xhelozia vret dashurinë, por jo dëshirën. Ky është ndëshkimi i vërtetë i pasionit të tradhtuar. Urren gruan që prishi paktin e dashurisë, por vazhdon ta dëshirosh, sepse tradhtia e saj qe prova e vetë pasionit të saj. Xhelozia tregon se një lidhje dashurie nuk mbaron me mospërfillje. E dashura… Keep Reading
Në kohë të zymta-Bertolt Brecht Nuk do thonë: kur arra shkundej tek era frynte Por: kur Bojaxhiu* shkelte mbi punëtorët. Nuk do thonë: kur vogëlushi përplaste tasin e sheshtë mbi rrëmbesë të lumit Por: kur gatiteshin luftërat e mëdha. Nuk do thonë: kur gruaja hyri në dhomë Por: kur fuqitë e mëdha bënë marrëveshje… Keep Reading
