ELEGJI-Jorge Luis Borges

O fat i Borgesit!

Të kesh lundruar në detet e ndryshëm të botës,

apo në të vetmin det vetmitar me emra të ndryshëm,

të kesh qenë pjesë e Edinburgut, Zyrihut, dy Kordovave,

e Kolumbisë dhe Teksasit,

të jesh kthyer, përmes lojës së ndërrimit të breznive,

në tokat e lashta të racës sate:

Andaluzi, Portugali dhe në ato vise

ku lufta trazoi gjakun e saksonit dhe danezit,

të kesh bredhur në labirintin e kuq e të qetë të Londrës,

të jesh plakur brenda kaq e kaq pasqyrash,

të kesh këqyrur më kot vështrimin e mermertë të statujave,

të kesh shqyrtuar litografi, enciklopedi, atlase,

të kesh parë gjërat që shohin njerëzit,

vdekjen, agun e vështirë, fushën

dhe yjet e brishtë,

dhe të mos kesh parë asgjë a pothuajse asgjë

veç fytyrës së një vajze nga Buenos Ajresi,

një fytyrë që nuk ka dëshirë ta kujtosh.

O fat i Borgesit,

ndoshta jo më i huaj se fati yt.

Përktheu: Alket Çani