Jazra Khaleed

Qyteti më rrëmben poezitë nga teli i rrobave, i shet në tregun e zi dhe më dërgon me postë thika të vulosura me inicialet e tij. Më lë mesazhe zanore, më kërcënon që do zbulojë gjithë sekretet që ruaj poshtë dyshekut ose në pikëpresjet e mia, nëqoftëse nuk vras spiunët që e përgjojnë fshehurazi nga të çarëzat urbanistike gjatë kohës që bën dush, nëse nuk anulloj planet e riprojektimit të tij ose nëse nuk ruaj për të rimat e mia më të mira; çfarëdo që të bëj nuk do më dojë kurrë, por ndjek gjithmonë koordinatat e kyçeve të këmbëve të tij, pasi e di që kur të më kërkojnë për të hedhur predha nga grykët e topave, do fshihem në një qoshe të sigurt të qepjes së brendshme të fundkëmishës së tij. Disa herë më flet për gjeografinë e luftës së klasave, tensionin përçarës që ndizet në lagjet e tij, luftrat e vogla civile që shpërthejnë nga brazdat e ballit, sa herë që ngryset në fytyrë për njerëzit e tij të dashur që u vranë nga një plumb polici, thikë fashisti ose që vuajtën gjatë gjithë jetës, nga refuzimet e tyre, uritë dhe llogoret, gjithë ata që i ka varrosur thellë brenda vetes; për dhimbjen që i kap gjithë nyjëzimet, sa herë që prishet koha. Më rrëfen për dashuritë e tij të fshehta, më thotë që vetëm prostitutat dhe fallxhoret e letrave e kuptojnë, më flet për dashnoret e tij, antifashistët, emigrantët që rrinë në sheshet e lagjeve, atyre u përket qyteti dhe rrugët e tij, atyre do u lërë prikën e vet, pasi vetëm mes tyre ndihet i lirë.

Përktheu: Eleana Zhako