PAK NGA PAK PO MËSOHEJ-Agota Kristof
 

 

Pak nga pak po mësohej me gjërat që ajo la, që harroi në shtëpinë e tij.
Një kuti shkrepëse, një shami me lot, një shall të fëmijëve, dorashkat, ndonjëherë gjyzlykët.
Zakonisht ai flinte kur ajo ikte, ishte i lodhur.
E dinte që rrinte atje, në shtëpinë e tij, duke pirë duhan e duke menduar një Zot e di çfarë.
Sendet e harruar i gjeti në mëngjes.
Ajo s’pushonte së harruari e së lëni gjëra në shtëpinë e tij.
Sutjenat.
Cigaret.
Çakmakun, një libër për fëmijë,
Kutinë e gjyzlykëve
Sandalet
(Do jetë kthyer këmbëzbathur)
Shamitë
Flokët, sidomos flokët
Ngado flokë
Mbi jastëk, në banjë, në kuzhinë.
Një makth i vërtetë.
Flokët e saj të zinj, ngado në apartament.
Herën e fundit kish harruar duart.
Dy duar pa unaza, në anë të tryezës, të ngurosura, paksa të gjakosura te kyçet ku i kish prerë.

 

Përktheu: Alket Çani