Jeffrey Archer Aroma e jaseminit ishte e dhëna e parë që ishte grua. Isha ulur vetëm në tavolinën time të zakonshme kur ajo erdhi dhe u ul në tavolinën ngjitur. E dija që ishte vetëm, sepse karrigia në anën tjetër të tavolinës së saj nuk e bëri atë zhurmën gërrvishëse kur tëhiqet në dysheme, dhe… Keep Reading
Përkohësisht, edhe në gjëra të përjetshme-Mariklena Niço Ndonjeherë je një grua që jetoi të gjithë shekujt e mëparshëm e s’pushoi së qeni. Rrufetë e djeshme shndërruar në tela Ndeh në to tesha të njoma. Sytë ndeh nga qielli. Pa tingull jeta rrethuar me gurë të heshtur durimi ditë për ditë vendos në… Keep Reading
Mosleximi-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Libraritë nuk të pajisin me telekomandë për Prustin, ti nuk mund të kalosh te një ndeshje futbolli, apo tek një quiz-show, ku fiton një Kadillak. Jetojmë më gjatë por thelbësisht më pak dhe në fraza të shkurtra. Udhëtojmë më shpejt, më larg, më shpesh, por bëhemi foto në vend… Keep Reading
Nga vëllimi poetik “Shtetrrethimi”-Mahmoud Darwich Një vrasësi Sikur të kishe kundruar fytyrën e viktimës. Mendo pak, do kishe parë nënën tënde në dhomën e gazit. Do ishe çliruar nga siguria e pushkës. Do kishe ndërruar mendje: A s’është kështu që gjejmë identitetin tonë! … Një vrasësi tjetër Sikur t’i kishe lënë tridhjetë ditë fetusit,… Keep Reading
Lista e gjatë-Alain Bosquet Sa e gjatë është lista juaj! Shelli që është kthyer në hi, Kits, miku më i mirë i qenies dhe mosqenies, Pushkini, i vrarë se mbrojti dashurinë, Lermontovi, me jetën e tij në mëshirën e fatit, Tristan Korbier që përçmonte veten, Lotremoni që refuzonte gjithë të tjerët, Pegi, i kositur… Keep Reading
ELISABETH LANGGÄSSER Këtë monolog që mbaron në mënyrë të çuditshme e dëgjova në stolin e lulishtes të një spitali psikiatrik provincial, që ishte njëkohësisht edhe azil pleqsh. Po prisja në atë kohë një të njohur, të cilin pak para mbarimit të luftës së fundit[1] e kishim nxjerrë me tronditje nervore nga bodrumi i shtëpisë së… Keep Reading
Tatëpjeta-Alain Bosquet Sahati i sallonit i ka humbur akrepat e tij dhe tri dritaret janë murosur tashmë. Apartamenti ka ende erën e poezive që digjen, veç në mesnatë ai pret të vijnë ca lypës t’u shpërndajë disa globe të botës, kuti «tabako»-je dhe smokinge të ngrëna nga mola. Ka veç një merak: duhej të… Keep Reading
ME ERËN-Janis Ricos Era zuri të fryjë, të rendë në udhë, në livadh. Para erës vraponin qetë, bujqit, djali i mamisë. I fundit, duke çaluar, vinte Zoti. Nga dritarja, një grua, mbas xhamave, e vështroi në sy. Pastaj i uli sytë, i ktheu shpinën, iu afrua tryezës dhe nisi të presë bukën. Përktheu:… Keep Reading
TORTURA-Wislava Szymborska Asgjë s’ka ndryshuar. Trupi vuan, duhet të hajë, të marrë frymë dhe të flejë. Nën lëkurën e hollë ka një rezervuar gjaku, pastaj dhëmbë dhe thonj me shumicë, eshtra të thyeshme, deje që shtriqen. Të gjitha këto i merr parasysh tortura. Asgjë s’ka ndryshuar. Trupi dridhet siç është dridhur para dhe pas… Keep Reading
Padrejtësi-Alain Bosquet Thashë: «Ç’fatkeqësi!» dhe u lejova pemëve të shkulen nga toka për të ikur galop ndër lëndina, për të takuar detin, në Jug, në Veri. Thashë: “Nuk është e drejtë!” dhe u dhashë leje lumenjve të zhgënjyer që si karavella të vjetra të rikthehen në burimet e tyre. Thashë: “Është plagosëse”, kaltërsia, me… Keep Reading
