Më ka zënë një plevit-Fernando Pessoa Më ka zënë një plevit llahtari, e çdokush e di mirë se një plevit lë me pasoja krejt një gjithësi, na armiqëson me jetën, i sjell tështima dhe vetë metafizikës. Gjithë ditën veç kam shfryrë hundët. Koka më dhemb pas qejfit. Ç’mjerim për një poet pa shumë rëndësi!… Keep Reading
Anita Zela Ka ardhur vjeshta edhe këtu, në qytetin që numëron ditët e pritjes për ty me gjethe. Ka ndalur kudo; në pemë, në rrugë e nën hapa. Ti e di, Nju Jorku s’më ka dhënë asgjë, asnjëherë, por tani më jep pritjen të vij tek ti, të kthehesh, të më shkruash, të tregoj ditët… Keep Reading
DISA DUAN POEZINË-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Disa – pra, jo të gjithë. Madje as shumica e të gjithëve, përkundrazi. Dhe pa llogaritur shkollat, ku është e detyrueshme, si dhe poetët vetë, i bie jo më shumë se dy në një mijë. Duan – por duan edhe gjellën me thjerrëza, duan lëvdatat dhe ngjyrën e… Keep Reading
Luan Rama Sapo kisha parë në internet disa xhirime të vizitës së Ezra Pound-it në Paris në vitin 1965. Një xhirim amator me sa duket, i dy shkrimtarëve të rinj francezë, që po e shoqëronin dhe që ishin admiratorë të letërsisë së tij. Pound vinte nga Italia, ku prej shumë vitesh jetonte në Venecia, por… Keep Reading
RROKUR-Robin Beth Schaer Trupat e pajetë janë për varrmihës e kasapë. Për duar me doreza. Edhe djali im nuk prek një trumcak a lakuriqës të rënë si te ishte stufë e nxehtë. Kur ai vëren fluturën në oborr, e vështron ngultas. Është e cofur, i them, mund ta prekësh. E kundërta e kësaj: fluturat… Keep Reading
Fëmijët luajnë luftērash-Bertold Brecht Fëmijët luajnë luftërash. S’ndodh të luajnë paqesh se të rriturit luftojnë ngaherë, ti bën “pau” e qesh; ushtari i shtie një tjetër njeriu dhe ky nuk qesh më. Kështu e ka lufta. Një tjetër lojë duhet shpikur: t’i japim botës gaz të mos qajë më. Paqe do të thotë që jo… Keep Reading
𝑬𝒓𝒏𝒆𝒔𝒕 𝑯𝒆𝒎𝒊𝒏𝒈𝒘𝒂𝒚 Asokohe nuk kisha aq të holla sa për t’i shpenzuar në libra. Zgjidhjen e kisha gjetur tek një bibliotekë që t’i huazonte, e cila punonte njëkohësisht si librari dhe quhej “Shakespeare and Company”. Ishte në pronësi të Silvia Beiç dhe ndodhej në adresën nr. 12 të rue de l’Odeon. Në atë rrugë të… Keep Reading
Ditar internimi-Janis Ricos (fragment) Miços i erdhi sot një letër prej vendlindjes së tij, Skopelos, Antigona i shkruan: “Vjeshta në ishull u mbush me zambakë të verdhë. O Miço ziu – i thotë – nuk besoj se i mban mend këta zambakë;. ti nuk merrje vesh nga botanika.” Miçoja fshiu syzet, e lexoi edhe… Keep Reading
Një çikë padjallëzi-Janis Ricos Ditë të qeta me pemë të shumta. Të shkon ky fllad rreth buzëve. Të shkon kjo lule që je duke soditur. Pra, nuk qenkan gënjeshtër deti, perëndimi dhe kjo varkë që lundron trëndafilishtës së muzgut duke patur për pasagjere të vetme një vajzë dhe një kitarë të pikëlluar. Lërmë t’u… Keep Reading
GABRIEL GARCIA MARQUEZ Imagjinoni një fshat shumë të vogël në të cilin jeton edhe një zonjë e moshuar me dy fëmijë: një djalë 17 vjeç dhe një vajzë 14 vjeçe. Nëna është duke u shtruar sillën bijve të vet, por në fytyrë ka njëfarë shqetësimi. Fëmijët e pyetën se çfarë i kishte ndodhur dhe ajo… Keep Reading
