Parada e së Resë të Vjetër-Bertolt Brecht

 

Qëndrova në një kodër dhe pashë të Vjetrën që po afrohej, por kësaj radhe vinte si e Re.

Topallonte me paterica të reja, që askush më parë nuk i kishte parë dhe kundërmonte rëndë një erë kalbësire që askush s’e kishte ndjerë më parë.

Guri që rrotullohej teposhtë ishte shpikja më e re dhe ulërimat e gorillave që rrihnin gjokset e tyre u vendos të ishin kompozimi më i ri muzikor.

Kudo mund të shihje varre të hapura që rrinin të zbrazëta ndërkohë që e Reja përparonte në kryeqytet.

Rreth e rrotull mbizotëronte një frymëzim frike që brohoriste: Po vjen e Reja, është e gjitha e re, përshëndeteni të Renë, jini e reja, si ne!

Dhe ata që dëgjuan, s’dëgjuan asgjë tjetër veç ulërimave, por ata që panë, panë kështu që nuk po brohoritnin.

Kështu e Vjetra ecte me hapa të mëdhenj, e maskuar si e Re, por me vete në marshimin e saj triumfal kishte sjellë edhe të Renë, të cilën e paraqiti si të Vjetër.

E Reja ishte e lidhur me pranga dhe e veshur me rrecka; që ia nxirrnin në pah të shkëlqyeshmit krahë e këmbë.

Dhe marshimi vazhdoi mespërmes natës, por ajo që ata menduan se ishte drita e agimit ishte drita e zjarreve në qiell. Dhe thirrja: “Po vjen e Reja, është e gjitha e re, përshëndeteni të Renë, jini e reja si ne!” do të kishte qenë më e lehtë të dëgjohej, po të mos mbytej e gjitha në një bubullimë të shtënash.

 

Përktheu: Arbër Zaimi