Hire njerëzore-Aksinia Mihaylova

 

Tashmë
që gjithë ndarjet brenda nesh
u rrëzuan
me disa mure më pak
në shpirt
ne pamë të afrohej
qielli,

tashmë
që dërrasat e thyera
të shkallareve
nga ne kaluam
prej një jete tjetër
dhe që tashmë janë ndrequr,
asgjë nuk na ndan më
nga kopshtet e Zotit,

me një gjest plot hire
ai kap fluturën e bardhë
që fluturon mes nesh
dhe e shtyp ngadalë me gishta.

Mushkëritë e mia janë tepër të plakura
për të mbajtur këtë qiell
që krahët e saj ma sjellin,
thotë ai,
mos qaj,
tani e tutje ti do të jesh e paprekshme.

Nuk mund të vrasësh dy herë
të njëjtën flutur.

 

Përktheu: Luan Rama