Hire njerëzore-Aksinia Mihaylova Tashmë që gjithë ndarjet brenda nesh u rrëzuan me disa mure më pak në shpirt ne pamë të afrohej qielli, tashmë që dërrasat e thyera të shkallareve nga ne kaluam prej një jete tjetër dhe që tashmë janë ndrequr, asgjë nuk na ndan më nga kopshtet e Zotit, me një gjest… Keep Reading
Një javë e ngarkuar-Alain Bosquet Çdo të hënë revoltohem: si mund të jesh një njeri veç në kometat? Çdo të martë pyes veten: ç’mund të bëj për të kuptuar lumin, për të rritur catalpa-në?[1] Të mërkurave ëndërroj për ekuilibrin midis dyshimit dhe arsyes, midis frikës dhe kthjelltësisë. Çdo të enjte akuzoj të ngjashmit e… Keep Reading
Lista e gjatë-Alain Bosquet Sa e gjatë është lista juaj! Shelli që është kthyer në hi, Kits, miku më i mirë i qenies dhe mosqenies, Pushkini, i vrarë se mbrojti dashurinë, Lermontovi, me jetën e tij në mëshirën e fatit, Tristan Korbier që përçmonte veten, Lotremoni që refuzonte gjithë të tjerët, Pegi, i kositur… Keep Reading
Tatëpjeta-Alain Bosquet Sahati i sallonit i ka humbur akrepat e tij dhe tri dritaret janë murosur tashmë. Apartamenti ka ende erën e poezive që digjen, veç në mesnatë ai pret të vijnë ca lypës t’u shpërndajë disa globe të botës, kuti «tabako»-je dhe smokinge të ngrëna nga mola. Ka veç një merak: duhej të… Keep Reading
Padrejtësi-Alain Bosquet Thashë: «Ç’fatkeqësi!» dhe u lejova pemëve të shkulen nga toka për të ikur galop ndër lëndina, për të takuar detin, në Jug, në Veri. Thashë: “Nuk është e drejtë!” dhe u dhashë leje lumenjve të zhgënjyer që si karavella të vjetra të rikthehen në burimet e tyre. Thashë: “Është plagosëse”, kaltërsia, me… Keep Reading
Njeri në formë libri-Alain Bosquet Një qenie njerëzore duhet lexuar siç shfletojmë një libër të vjetër. Diku do të ndjekim një frazë me shumë kuptime: ndonjë mushkëri, ndonjë gju… diku nuk do kuptojmë një kapitull të shkurtër, një ball apo vështrim zhbirues. Do qeshim para një pasazhi të guximshëm: sqetull e lagur apo një… Keep Reading
Luan Rama Dora Maar, një nga muzat e mëdha të Pikasos hyri në jetën e artistit të madh duke lënë gjurmë të veçanta në krijimtarinë e tij të viteve ‘30-‘50, shumë më tepër se gratë e tjera të mjeshtrit të madh. Nga të dashurat e para Eve et Fernande, nga Ollga, gruaja e tij ruse… Keep Reading
Vdekja është e gjatë-Alain Bosquet Një petale trëndafili që vallëzon, që ndalet. Një bubuzhel i lumtur si një heshtje. Një strall ku prehet një pëshpërimë vagabonde. Një shatërvan me tri muzikat e tij. Një frut që fle në parfumin e lehtë të tij. Një kaltërsi qielli që ka zbritur ashtu kot mbi çatitë, për… Keep Reading
Gjithçka është gati-Alain Bosquet Besoj se gjithçka është gati. Muret e paradhomës me gëlqere i leva. Telefonin e shkëputa. Dhe shportën e boshatisa: letra dashurie, romane të braktisura fatura… Thirra ca miq e u thashë: Merrini ju lutem; gramafonin, disqet, abazhuret. Fëmijëve që kalonin u hodha nga ballkoni poemat e mia të fundit. Njëri… Keep Reading
Pa më thuaj, ç’është një poet!-Alain Bosquet – Pa më thuaj, ç’është një poet! – Pa më thuaj, ç’duhet një poet? – Ai i zëvendëson qentë me likornat*. – Pa më thuaj, a nuk paska talente të tjerë? – Ai u çon ëndrrën atyre që nuk guxojnë të ëndërrojnë. – Thuaj pra, a ka ndonjë vlerë kjo? – Kur do, ai… Keep Reading
