Tatëpjeta-Alain Bosquet

 

Sahati i sallonit i ka humbur akrepat e tij

dhe tri dritaret janë murosur tashmë.

Apartamenti ka ende erën

e poezive që digjen,

veç në mesnatë ai pret të vijnë ca lypës

t’u shpërndajë disa globe të botës,

kuti «tabako»-je dhe smokinge të ngrëna nga mola.

Ka veç një merak:

duhej të kishte mësuar sanskritishten.

Duke çaluar thotë:

“Gjunjtë e mi kanë mbetur atje në plazh”.

Ai vë në jetë teoritë e tij

për shpëtimin e planetit

dy ekuatorë të tjerë i duhen;

për sa i përket diellit

pse vallë të mos ketë formën e kubit?

Vaskën e banjos ai e mbush me verë të kuqe

sigurisht për t’u përgatitur për spektaklin e gjakut.

Nën kafkën e tij marrin jetë

projekte absurde

me shënime shumëngjyrëshe.

 

Përktheu: Luan Rama