Thika-Jean Follain Një thikë e vjetër tradhtari përdorur në melodramë u gjet nga një dorë me dorashkë që po shkulte hithrat. E madhe dhe e fortë qe heshtja si në fëmijëri fushat me mollë lulet e fshatit ledhet e ngushtë krijonin një mbrëmje të gjatë ngjyra e absolutes njomte peizazhet një polen zambaku kishte rënë… Keep Reading
LËVDATË PËR OPINIONIN E KEQ NDAJ VETES- Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Qifti nuk ka asgjë për t’u qortuar. Skrupujt janë të huaj për panterën. Piranatë s’kanë asnjë dyshim për aktet që bëjnë. Gjarpri me zile e pranon veten pa rezerva. Askush nuk ka parë një çakall të penduar. Karkaleci, krokodili, krimbi dhe zekthi rrojnë mirë ashtu… Keep Reading
Një poezi nga Samuel Beckett Kraharori im është kopshti yt; dhe farat që ke mbjellë në këtë zemër me shumë dhimbje do kthehen në lule me bukuri përrallore. Përktheu: Redi Sheqeri Keep Reading
Agota Kristof Kutinë postare e kontrolloj dy herë në ditë. Në orën 11 të paradites dhe në 5 të pasdites. Postieri përgjithësisht kalon më herët, paradite midis orës 9 dhe 11, nuk është shumë i rregullt, ndërsa pasdite rreth orës 4. Shkoj ta kontrolloj sa më vonë të jetë e mundur, për të qenë i… Keep Reading
ËSHTË DIKUSH TJETËR- Alfred Mehmeti Është dikush tjetër që udhëton në udhëtimin tonë. Në rrugën e tij… jetët tona janë hapa, në kohën e tij… jetët tona janë sekonda, e shumta-e shumta… minuta, minuta gëzimi, habije, lotësh e dhembjeje. Skeletet tona janë gurë, gurë që tejzgjaten në ujdhesën e kohës, gurë ku… Keep Reading
Heinrich Böll Nuk e pohoj pa njëfarë rezerve zanatin me të cilin jetoj, pa dyshim, por duke më shtrënguar të veproj në një mënyrë që ndërgjegjja ime nuk e aprovon gjithmonë. I caktuar në detyrën e vjeljes së taksave mbi qentë, përshkoj vëra e guxhuvëra të qytetit tonë në kërkim qensh të padeklaruar. Me pamjen… Keep Reading
Kopshti i qershive-Leonard Cohen Kanada, ca luftëra presin për ty ca tradhti ca flamuj të shqyer Trashëgimia nuk mjafton Fytyrat duhen harruar nën varenë e ideve mizore Kutitë e postës do shpërthejnë në kopështin e qershive dhe dikush do të presë përgjithmonë për çeqet e majme të gjyshërve Nga thellëtira e kafenesë vërej qetësinë e… Keep Reading
ODE-Fernando Pessoa E trishtë është jeta. Qielli përherë i njëjti. Ora Kalon duke ndjekur natyrën tonë të ndrojtur e shterpë. Ah, mungesa e tarracës me pamje nga e pamundura. Dhe gjithë ç’di për universin është fakti Që ai ndodhet jashtë meje. Përktheu: Alket Çani Keep Reading
Franz Kafka Isha i ngrirë dhe i ftohtë, qëndroja mbi një humnerë, këndej kisha majat e këmbëve, andej kisha ngulur duart dhe mbahesha me ngulm te daltinat e thërrmueshme nga një anë dhe nga tjetra rrihnin palat e xhaketës. Në fund oshëtinte përroi i cemtë i mbushur me trofta. Në ato lartësi të thikëta nuk… Keep Reading
KUR VDES NJË POET- JOSÉ PÉREZ AMÉZQUITA (Porto Riko) Kur vdes një poet, poezia vejushë mbetet dhe frymëzimi qan e pas hënës fshihet; tashmë muza jetime në trishtimin tretet, vargjet ngecin dhe zëri i saj më nuk ndihet. Fjalët e çoroditura udhën e humbur kërkojnë, as rimën e ëmbël e as kadencën s’e gjejnë… Keep Reading
