Fletë kalendari-Tasos Livadhitis Kush e di se çfarë do të ndodhë nesër,e kush mësoi se ç’ndodhi dje,vite të humbura atje….këtu, nëpër dhoma, nëpër trena,nëpër ëndrra.Por nganjëherë zëri i gruas në kohëperëndimi ngjasonme lamtumirën e një moshe që i vjen fundidhe ditët që të mungojnë, oh shkurti im, ndoshta na jepennë parajsë –Meditoj për hotelet… Keep Reading
Letrat e të Vdekurve-Wisława Szymborska Ne i lexojmë letrat e të vdekurve si gjëegjëza zotash — zotash sidoqoftë, sepse ne e dimë se çfarë ndodhi më vonë. Dimë se çfarë parash nuk u shlyen, të vejat që nxituan të martoheshin sërish sa kohë që kufoma ishte ende e ngrohtë. Ah të gjorët, të vdekurit… Keep Reading
POEZIA-Aris Dhikteos Ah ti, Poezi, që veshe dehjen tonë lakuriqe, kur kishim ftohtë dhe kur nuk kishim rrobë të vishnim, kur ëndërronim, sepse nuk ekzistonte një tjetër jetë për të jetuar, nuk do të ketë më re, ku të mund të endim meditimet tona; nuk do të ketë më trupa, ku të mund të… Keep Reading
Jorge Luis Borge Ne jemi koha. E Heraklitit të Errët jemi parabola më e famshme në botë. Jemi uji, nuk jemi diamanti i fortë, uji që humbet dhe jo uji i ndenjur. Jemi lumi dhe jemi greku i vjetër që shihet në lumë. Pasqyrimi i fytyrës ndryshon në ujin e ndryshueses pasqyrë, në qelqin… Keep Reading
Lara Vapnyar Kur isha fëmijë kisha një familje kukullash. Ato jetonin në një kuti të kuqe këpucësh, të pikturuar me një çati kafe të errët dhe tenda të verdha, që të ngjante si shtëpi. Brenda saj kishte ca lodra plastike mobilje, plus edhe ca sende të zakonshme shtëpiake të bëra nga unë; një televizor i… Keep Reading
Henri Michaux Plymit i dhimbte pak gishti. – Ndoshta do ishte më mirë të vizitoheshe te ndonjë mjek, i thotë e shoqja. Nganjëherë mjafton një pomadë… Dhe Plymi shkon te mjeku. – Gishti duhet prerë, thotë kirurgu. Me anestezi, do zgjasë gjithë-gjithë gjashtë minuta. Meqë ju jeni i pasur, s’keni ç’i doni gjithë këta gishtërinj.… Keep Reading
Poezi nga 𝑀𝑎𝑛𝑢𝑒𝑙𝑎 𝑇𝑜𝑡𝑜 Jo domosdoshmërisht duhet të japësh shpjegime, për ata që nuk e kanë kuptuar atë që krijon a thua. Mund të reagosh dhe të heshtësh për arsyet e tua. Jo domosdoshmërisht duhet të qëndrosh në vende ku thahen lulet e tua. Nuk ekziston një kopsht i vetëm dhe ti, për këtë duhet… Keep Reading
ENRIKE ANDERSON IMBERT (Argjentinë, 1910 – 2000) U ktheva në shtëpi ndaj të gdhirë, me sytë që më mbylleshin nga gjumi. Kur hyra, ishte krejtësisht terr. Për të mos zgjuar kënd, eca në majë të gishtave deri te shkalla kërmill që të çon në dhomën time. Sapo vura këmbën në shkallaren e parë, më kapi… Keep Reading
BAHÇJA E MOSMIRËNJOHJES-Kostas Kariotakis Do kultivoj më të bukurën lule. Në zemrat e njerëzve do mbjell Mosmirënjohjen. Të favorshme kushtet, i përshtashëm vendi. Era po i shqyen pemët. Në atmosferën e sëmurë, ngrihen gjarpërinjtë. Mendjet… punishte falsifikimi. Vepra përbindëshish primitivë kanë epruvetat. Dhe brenda në pyll me monstra, kërko të jetosh. Unë do kultivoj… Keep Reading
HËNË E NGRIRË-Mario Benedetti Me këtë vetmi të pabesë të shurdhët me këtë vetmi me rënga të shenjta me ulërima të largëta me heshtje të përbindshme me kujtime të ngrira me net për të tjerët me sy të shqyer me këtë vetmi të zbrazët që s’të lypset fare mundet nganjëherë ta kuptosh dashurinë. … Keep Reading
