Urbane-Guillevic

 

Të gjithë ata

Që jetojnë në qytet

 

Nuk e kanë gjithmonë

Ritmin e tij,

 

Dhe lodhen,

Por shpeshherë nuk mund

 

Të shkulen.

 

*

Në qytet,

 

Një tjetër qytet,

I bërë për njerëz

Që nuk janë

Këta të sotmit.

 

Njerëz

Si shkëndija jetëgjata. 

 

*

Nëse heshtja

Do t’i humbiste rezervuarët e fushës,

 

Nëse pyjet s’do ishin më

Veçse arkeologji,

 

Nëse era e qyteteve

S’do njihte më

Tokën e lëvruar,

Thirrjen e qyqes,

 

Si do putheshin

Dashnorët

Në hijen e godinave?

 

*

Në një cep të oborrit,

 

Këndet e drejtë, brinjët,

Muret,

Përfshirë dhe hijen

Formojnë një kishëz rastësore,

 

Të shpuar prej një syri

Përmes të cilit qielli

Kërkon të hulumtojë.

 

*

Çka i kërkonte

Sot qytetit,

Ishte thjesht

 

Që të mund të shtrihej në të,

Por si jashtë tij

 

Në qendër të një heshtjeje

Të pajisur me një shtrat.

 

*

Në rrugët e ngushta

Britma e një fëmije

 

Çjerr muret

Nga të dyja anët.

 

*

Fizarmonika

Në një rrugicë të afërt.

Varfëria.

Shekujt.

 

*

Po prehej një pëllumb i zbehtë,

Me gjysmën e trupit mbi trotuar

Dhe gjysmën tjetër në qyng,

 

Duke mos e mbartur me vete

Zinë përreth

 

Siç do kish bërë

Pëllumbi i egër i fushës.

Rruga,

Ura, qielli,

 

Kishin më shumë nevojë

Për t’u larë. 

 

*

Nuk ishte vendi

I një filli kashte.

Gjen kudo nga pak,

Përgjatë udhës,

 

Nga ato fije kashte

Që ikin apo harrohen.

 

Ato vijnë

Siç vinin engjëjt

Në tablotë e vjetra. 

 

*

Të zbulosh rastësisht

Një kopsht krejt të vogël

Plot barëra të këqinj,

 

Pa dritare përreth,

Pa zhurmë e madje

Pa rreth e pa kukull.

Kurrgjë tjetër veç kohës

Që është tërhequr aty

Dhe s’pret kurrgjë.

 

*

Një qytet çeltinash.

 

Mjafton ta vështrosh

Ngadalë

 

Siç hëna

Vështron.

 

*

S’ka më sahatë

Në rrugët.

 

Të mos e dish kohën

Për ta harruar.

 

Të besosh se je vënë

Në koordinata

 

Ku projektet ëndërrohen

E ndeshen

Jashtë rrjedhës së kohës.

 

Ndryshku

S’është më i kësaj bote.

 

Hekuri

Fshehet.

 

*

Mbi re

Të stivosh re,

 

Të bësh me to kulla,

Korpuse qendrore,

 

Të organizosh

Rrugët, plazhet,

 

Sheshet

Ku thith kaltërsinë.

 

Dhe kur gjithçka

Të ketë zënë vendin e vet,

 

Ta ngulitësh 

Për ta kundruar,

 

Ta korrigjosh

Nëse ka vend për korrigjime.

 

Përkthyer nga Alket Çani