HOPKINS FOREST-Yves Bonnefoy Kisha dalëTë merrja ujë në pus, pranë pemëve,Dhe isha në praninë e një tjetër qielli.Të zhdukura yjësitë e një çasti më parë, Tre të katërtat e kupës qiellore ishin bosh, Mbretëronte veç e zeza më e dendur,Por në të majtë, mbi horizont,Përzier me majat e lisave,Ishte një luzmë yjsh kuqëluesSi një… Keep Reading
NJË TJETËR ZË-Yves Bonnefoy Duke tundur flokët a hirin e Feniksit, Ç’nojmë rrekesh të bësh kur gjithçka ndalet, Dhe kur mesnata e qenies ndriçon tryezat? * Ç’shenjë mban mbi buzët e tua të zeza, Ç’fjalë të gjorë kur gjithçka hesht, Urë zjarri e fundme kur vatra ngurron e mbyllet? * Do mund të rroj… Keep Reading
SHPEJTËSIA E REVE-Yves Bonnefoy Shtrati, xhami pranë, lugina, qielli, Shpejtësia e mrekullueshme e reve. Kthetra e shiut mbi xham, papritmas, A thua se hiçi po vuloste botën. Në ëndrrën time të djeshme Gruri i moteve të shkuar digjej me flakëza Mbi sheshin me pllaka, por pa nxehtësi. Këmbët tona të zbathura e largonin si… Keep Reading
MOLLËT-Yves Bonnefoy E ç’duhet të mendosh Për këto mollë të verdha? Dje habitnin, duke pritur, ashtu të zhveshura, Pas rënies së gjetheve. Sot po magjepsin, Kaq shumë supet U janë theksuar lehtas Nga një tegel dëbore. Përktheu: Alket Çani Keep Reading
PËRGJUESIT-Yves Bonnefoy I Ishte një korridor në fund të kopshtit, Ëndërroja sikur kaloja në atë korridor, Vinte vdekja me lulet e saj plot aromë, Ëndërroja sikur ia merrja atë buqetë të zezë. Ishte një etazher në dhomën time, Në mbrëmje hyja, Dhe shihja dy gra të reshkëta Që klithnin mbi drurin e lyer me… Keep Reading
GUR-Yves Bonnefoy Një ngut i mistershëm na thërriste. Hymë brenda, hapëm kanatet, Njohëm tryezën, vatrën, Shtratin; ylli madhohej në dritare, Dëgjonim zërin që do që ta duam Në kulmin e verës Siç luajnë delfinët në ujin pa breg. Le të flemë, pa u njohur. Gji më gji, Frymë më frymë, dorë më dorë pa… Keep Reading
QERRJA-Yves Bonnefoy Ora pesë. Ende dëbora. Dëgjoj zëra Faqe botës. Një qerre Si një hënë në fazën e tretë Ndrit, por e mbulon Nata me një kind dëbore. Dhe ky fëmijë Tashmë ka krejt shtëpinë për vete. Shkon Nga një dritare në tjetrën. Shtyp Xhamin me gishta. Vështron Si formohen pika aty ku ai… Keep Reading
ATY KU ZGAVRON ERA-Yves Bonnefoy I Thonë se një zot kërkoi Mbi ujërat e mbyllur Si një grabitqar kur kërkon Prenë e tij të largët Dhe me një britmë të përsëritur, Të çjerrë, të shkretuar, Krijoi kohën që shkëlqen Aty ku dallga zgavrohet. Nata mbulon ditën Pastaj tërhiqet, Shkumë e saj vrundullon Mbi gurët… Keep Reading
KOPSHTI -Yves Bonnefoy Bie dëborë. Nën flokët e saj porta Hapet më në fund në kopsht Më shumë se në botë. Unë eci. Por shalli Më ngecet në hekur Të ndryshkur, dhe griset Brenda meje stofi i ëndrrës. Përktheu: Alket Çani Keep Reading
EMRI I VËRTETË-Yves Bonnefoy Do ta quaj shkretëtirë kështjellën që ti ishe, Natë atë zë, mungesë fytyrën tënde, Dhe kur në tokën shterpë të biesh Do ta quaj hiç shkreptimën që të pruri. Të vdesësh është një vend që e doje. Unë vij Por përjetësisht nga udhët e tua të errëta. Ta shkatërroj dëshirën,… Keep Reading
