NJË TJETËR ZË-Yves Bonnefoy

 

Duke tundur flokët a hirin e Feniksit,
Ç’nojmë rrekesh të bësh kur gjithçka ndalet,

Dhe kur mesnata e qenies ndriçon tryezat?

*

Ç’shenjë mban mbi buzët e tua të zeza,
Ç’fjalë të gjorë kur gjithçka hesht,

Urë zjarri e fundme kur vatra ngurron e mbyllet?

*

Do mund të rroj brenda teje, do shkul
Prej teje çdo dritë,

Çdo mishërim, çdo gumë, çdo ligj.

*

Dhe, në boshin ku unë të ngre, do çel
Rrugën e rrufesë,

Ose britmën më të madhe që tentoi ndonjëherë njeriu.

Përktheu: Alket Çani