KËMISHA E LINDJES- Sueton Zhugri Dikush thotë seka lindur me këmishë, Tjetërkush i përgjigjet:të lumtë, të shkosh në varrme kostum!Është si atëherëkur shpërthimet diellore sulen drejt hapësirës me formën e kravatave me fyt të mbyllur…Ofshamat i ndiejmë deri në tokë.Rrezatimin e vdekjes përthith shtresa e ozonit si të ishte kapak i një syri të çeliktë… Keep Reading
Verbëri-Sueton Zhugri Sot i dhashë dorën një fëmije të verbër: Anna, lexova, varur rreth qafës së brishtë.Ajo mund të numëronte llojet e tingujve të çdo sekonde.Një Mozart ngjyrash nga bluja lëndore deri në pafundësi.E ndrojtur, e sjellshmeme pafajësinë e një pike shiuajo të lag në shpirt fare pa të prekur.U largua në turmë dhetrokitja e… Keep Reading
Goja e humbjes-Sueton Zhugri Nuk i kemi më dhëmbët në gojën e humbjes,përtypim perëndime të buta e klishe të qarta mëngjesore Artizane,drita diellore ngul fotone mbi irisin e syve,si rrobaqepësja me gjilpërëfije të arta mbi lëkurën e topit të shpuar.Unë mbledh antikuare çastesh të tilla, si atëherë kur ti solle një gomar vizatuar nga vajzukja… Keep Reading
NA NGROH I NJËJTI YLL – Sueton Zhugri Të dy pranë këmbëkryq Përballë këtij ylli duke u ngrohur Rreshkemi Vlohemi me bulëza Dhe nuk e kemi Një bisht si të qenit Ta dridhnim në ajër Për të shpallur Mirënjohjen, As mjaullimat e maces Që ta grisnim heshtjen E kësaj jete të bardhë e të fundme… Keep Reading
Atit tim-Sueton Zhugri Lulet sikur prisnin diçka për të çelur, si ato furrënaltat që gojëhapura presin hekur në heshtje për të kalitur çelikun, si vija ndarëse midis dëborës dhe buzëqeshjes, gonxhet mbanin sytë mbuluar dhe sikur thoshin:do t’i hapim në qershor, duhet pritur edhe pak. Ende kohë s’ka ardhur kohë, kohë, kohë…për të lindur dhe… Keep Reading
Mbi gur dhe nën gur-Sueton Zhugri Mbi gurin e tokës vë kokën, Nën gurin qiellor marr frymë Gjithçka me eklipse përsëritjesh Rrotullime njëditënatëshe pafundmi, oh S’dua të vdes i krahasuar.Jam ky që jam pa miniaturë.Brenda qelizave të mia jetojnëUnë, ti dhe universi Gurëz latuar mes gurëve në Miljona ëndrraMbetur kanë jo shumë vite për të… Keep Reading
Ëndërr kartoni në çift a tek -Sueton Zhugri Im gjysh me shaka thoshte: “I dinim ëndrrat prej letre dhe ja që qenkan prej kartoni.”Dhe botët u ndanë përgjysmësi materie që i afrohet vrimës së zezëgravitacionale. Rrotullimet tona prej hiçi e gjithçkaje me plagët tona njerëzore të përkohëshme kullojnë lëng yjesh nga më të rëndomtit,si gishtërinjtë… Keep Reading
Monotonia e lumturisë-Sueton Zhugri Jam në park sot e dashur,marr frymë thellë ndërkohë që ti po dremit në shtëpi.Era luan me gjethet në majat e plepave dhe ti po sheh një ëndërr me luanë.Dielli zbret horizontit si një pikë limoni e ndezur fytit të uritur të melankolisë… Eh, burri është i destinuar t’i lutet qiellit… Keep Reading
Një gusht si grusht-Sueton Zhugri Skelet i një dinosauri resh Gjak blu terur në të bardha Qen i një rrace jonjerëzore… O gusht si grusht Në këtë pafundësi,Pse jeta më rri kaq ngusht’ 13.8.2024 Keep Reading
Natë e thikëve të gjata-Sueton Zhugri Si esencë e trupit mbetet hija.Absolutja e zërave zbutet gjer në përgjakje.Të ikur duhet të ishim përtej kësaj pike.Si kartagjenas që u shkulën dhe flokët para shfarosjes.Si bija të bardha që mbinë humneravepa rënë dorës së turkut. A vjen krimi si natyrë e gjërave,zinxhir ushqimor i dhëmbëve të përsëritjes?… Keep Reading
