Quo vadis-Sueton Zhugri Një dallëndyshe banon në Central Park.E ka ndërtuar aty shtëpinë, folenë e saj. Një qen banon po ashtu në shtëpinë e tij. Në katin të tretë. Me pamje nga deti.Mund të banonte kudo tjetër, Në shtëpinë e kujtdo tjetër. Një grua banon në shtëpinë tënde, që është dhe shtëpia e saj.… Keep Reading
Mbuluar me gjethe në pyll-Sueton Zhugri Mobilje-gjethe-poliestër flokë-fytyrë-lëkurë-alabastër Muret njohin frymën dhe afrohen T’i shohësh sytë e saj do të thotë të biesh në një hon:Na e falni rrëmujën!Por gjithçka është në vendin e saj të përsosur, gjithcka ndodhet aty ku prehet fjala: befas!Shtëpia ka gojë, pëshpërit, të fërkohet me push këmbëve, dhe në… Keep Reading
Në tango me një yll-Sueton Zhugri Të mendosh që me gjithë cicërimat e tyreparaardhësit e zogjve janë dinosaurët.Të pohosh që gjuha e një violine rrjedh nga e pëllitura e lopës E pabesueshme, por e gjitha,mëse e vërtetë.Pa njërën nuk do të kishte lindur tjetra.Një planet, më pas një hënë, një valë radioje, një lule,… Keep Reading
Tinguj keqkuptimi-Sueton Zhugri Nuk kam më trup, aq më pak mendje.I ke marrë me vete në baulen tënde të stinëvesë bashku me mbathjet me dantella, makinën e rrojes, kremin për sqetulla dhe mllefin e rasteve. Tingujt të thyhen në fyt si shkopinj të tharë në diell.Një qiell është bosh pa zërin tënd,dhe cicërimat e… Keep Reading
Njeriu dhe demagogjia-Sueton Zhugri Pse s’turpërohen amerikanët kur u kujton fjalën napalm me të katër miljonë vietnamezët e përvëluar së gjalli?Ndoshta pse më parë pushkatuan të gjithë banorët autoktonë të kontinentit amerikan?A mendoi dy herë Aleksandri kur tymosi të gjallë tebanët?A u turpëruan vallë romakët për shfarosjen e kartagjenasve?Gratë e Kartagjenës u hodhën me… Keep Reading
Stuhi dhe gëzim-Sueton Zhugri Buzët e tua si plagosje e përsosurBuzët e tua si asfalt i kuq i saposhtruar Buzët e tua si burim toke të etur Buzët e tua si piedestal arkaik ëmbëlsie Buzët e tua si dy klithma çlirimi Buzët e tua si dridhje çiftelie Buzët e tua si pulëbardha të egërsuara… Keep Reading
Poezi për të humbur-Sueton Zhugri Po kërkoj një poezi të humbur një si lugë këpuce që e rrëmben për kockë një qen sharlatan,një si gjethe të gjelbër që era këput qysh në verë,një si portofol mbushur me tinguj të rrallëqë e vjedhin në autobus.Kërkoj ca ndjenja skalitur në fjalë si ato herët e rralla,kur… Keep Reading
Ideasintezë-Sueton Zhugri Ndërthurëm gjeste mbuluar nga lotët e detit frymë e përtejhorizonteve vezulluese,nuk të them për gjëra të vdekura, as të gjalla flas për esencën e prekjes, lëkurën e qulltë të trëndafilit pas shiut tingullin e monotontë të ujvarës pllaquritëse,gurin e altareve acteke mbuluar me zemra të vrara. Për këtë e dashura ime Në… Keep Reading
Zëre se jetojmë në cirkun e gjetheve-Sueton Zhugri Do vijnë të më marrin ditëtE unë do kem mbetur tek sekondaE parë e shikimit të parëSi një shkop që tregonVeriun e vërtetëOse gërvimën e luanit nën krifëTek krruan urinëGjithçka e paparëE gjithherë e përsëriturNdryshkja vjeshtake e akrepaveNë orën pa tyDhePa të gjithaDashuritë e tjera të… Keep Reading
Dimër në Polin Verior-Sueton Zhugri Të njëpasnjëshme netëtmbysin si dele ditët Zgjohesh e rizgjohesh sërish me terr ose terror Dhe retë janë si luspat e një krapi të hirtëkrejtësisht të padepërtueshme Me lapsin tënd shkruan poezi aq të bukura sa dinosaurët e gurëzuar zgjohengalaksi pas galaksie me të njëjtit grup gjaku Tubin e gazit… Keep Reading
