Fëmijë i përkohësisë-Sueton Zhugri Gjithë lotët e gjithësisë mbaj mbi supe dhe breshërin e rëndë të luleveYllin polar si qen tërheq gjer në derë të më shurdhojë me lehjet e tij …Ulur në pragun e thellësiveÇ’është e reja e vjetër ende e pathënë?Gjymtyrë pas gjymtyre thyhet dhe vetmia që më ndjell si melodiZukatja që… Keep Reading
Ç)evolucion-Sueton Zhugri Ja yjet u çmësuan me gënjeshtrat e lutjeve.Sendeve nuk u bëjnë më emrat.Pluhuri i guroreve nuk bëhet më gëlqere se e bardha e syve.Tym ecin milingonat rrugëve të tyre të fshehta me emra pompozë.Gjinia është çbarazuar. Pjellin epruvetat. Organet seksuale kanë humbur lëvizjet dhe ngrirë në silikone ngjyrash që dridhen.Vetëm fluturat kanë mbetur… Keep Reading
Histori pafundësie-Sueton Zhugri Rrjeta e fatit endetPrej një merimange pa sy Katrorët shpështillen prej fijeshblu të padukshme kapur n’yje tejet të largët në gjuhën e kometave. Vrima e zezë e gjahut gëlltit mishin e ditëve me syrin e një gjahtari fshehur në çdo gjethe të stinëve. Flegër e një historie pa fund, që zhvesh lakuriq… Keep Reading
E bardha dhe e kuqja-Sueton Zhugri Kjo është një pemë ku zogjtë vijnë të vdesinËshtë një dallgë ku shkuma e thellësive mbaron së qariNjë lëndinë ku hëna me dritën e sajdhëmbëshkulet dhe mbyll sytëNgjyrë që plagosja braktis mbi dëborë… Unë jam abazhuri i motçëm i ëndrrave që e harron ndezur lodhur me kokën mbështetur mbi… Keep Reading
I saj dyzimi-Sueton Zhugri Le ti hedhim një sy dyshemesë.E shehmbi gjakun e natës atjepasqyrohen yjet,sfera të ndritshme ngazëllimi kur ne unjohëm, dhe kjo ishte lumturia Me copa trupi të shkëputura arnuarnë një Arushë të Madhedashurie bipolare gjithë çataj.. Dhe qielli thërret se ndjen mungesë Dhe hëna përlyhet me mall të kuq Dhe gjaku… Keep Reading
Nota në natë-Sueton Zhugri E varur qëndron brenga në erërrobe e vjetër plot vrimadhe lypësi i ulur pranë shtyllës në semaforin e kthesës mbi telat të cilëskoloviten atletet e shqyeratë djalit së gjitones. Aty pranë kalon një vajzuke duke lëpirë akulloredhe një ushtar nga dritarja e spitalit amerikansheh larg retëme hënën e pafajshme që dridhetsi… Keep Reading
Pak nga dita e sotme dhe e nesërme-Sueton Zhugri Jetë biçikletash braktisur oborrit të shkollës,perimetra të lagur gome të zezë, tangjenciale mbi asfalt prehet heshtja.Gishtërinjtë e pudrosur të mësueses zbardhin. Një shkumës përgjysmon i trishtuar tryezën.Bishtundësja këlthet dhe ndërton folenë në një cep avllieAjër i ngopur me shi dhe syKështu drita dhe stinët vijnë dhe… Keep Reading
Bukuria e të përkohshmes-Sueton Zhugri Ulur në krah të Atit e merr malli për pluhurin e Jeruzalemit,djersën e bagëtive, aromën e mbytur të kashtës,yjet e vetmuara të qiellit tokësor,sandalet e lodhura, tundimin e gjokseve të zhveshur,erën e gjakut,gjuhën e kamzhikëve, gropat e gjëmbave në ballë,dhimbjen e eshtrave të thyera,duhmat e fundit mbi kryqpërkëdheljen e përfundme… Keep Reading
Panumërisht nga Mesi i Dheut-Sueton Zhugri Është një diell i përsosurnë rrumbullaksinë e tij.Dhe një hënë që më drapër s’mund të bëhet. Por unë sikur nuk jam më, zëre se kam vdekur.I ke parë yjet veshëgjatë?Janë të magjishëm në mbretëritë e tyre.Po nebiolat që i lidhin flokët me fjongo ngjyrë qershie?Si të ishin virgjëresha… Keep Reading
Radhë jetësh dhe sendesh-Sueton Zhugri Po të rreshtonim të vetëvrarët njëri pas tjetrit.Dhe në një tjetër rresht ngjiturata me vdekje të ndryshme nga kjo e para. E gjitha kjo të ishte pa fillim, pa fund. — Dy botë paralele, do thoshe ti.Por si mund të thuash që ndjenjat ndahen në të natyrshme dhe të… Keep Reading
