Heinrich Böll Kapteri e hapi derën duke e shtyrë dhe tha: “Pa shikojeni njëherë… mbase? …” Ai nuk e hoqi cigaren nga goja. Iu afrova trupit të pa jetë që shtrihej mbi një minder. Dikush, që ishte ulur në një stol prapa minderit, u çua shpejt dhe tha: “Mirëmbrëma.” Shquajta kapelanin dhe e përshëndeta me… Keep Reading
Heinrich Böll Për historinë e kësaj ure u fol shumë në atë kohë: e mallkuan, qanë për të, disa qeshën, e rreshtuan me indiferentizëm tek ndodhitë e përgjithshme, pafundësisht të shumta e të gjithanshme të luftës, pa i kushtuar rëndësi të veçantë e në fund të fundit historia u harrua me të vërtetë, për më… Keep Reading
Hans Bender Krasno Sheri quhej fshati që nga revolucioni. Ndodhej pesëdhjetë versta[1] nga qyteti më i afërt, në pyje të mëdhenj, të cilët i përshkonte një rrugë nga perëndimi në lindje. Starosti[2] i Krasno Sheri-t po merrte shtatë robër lufte nga kampi i qytetit. Po udhëtonte me karrocën e vet dyrrotëshe, një kalë me… Keep Reading
Hans Bender Mësuesi i shkollës së mesme, zoti Runge tha me zë të përgjumur: “Forgive me” është një shprehje e fortë. Në të vërtetë anglezi e përdor atë vetëm përballë Zotit, kur falet e kur i vlojnë ndjenjat e forta. Ju do ta dëgjoni rrallë e do ta përdorni rrallë. Më shpesh ndeshen “excuse me”… Keep Reading
ELISABETH LANGGÄSSER Këtë monolog që mbaron në mënyrë të çuditshme e dëgjova në stolin e lulishtes të një spitali psikiatrik provincial, që ishte njëkohësisht edhe azil pleqsh. Po prisja në atë kohë një të njohur, të cilin pak para mbarimit të luftës së fundit[1] e kishim nxjerrë me tronditje nervore nga bodrumi i shtëpisë së… Keep Reading
Frederik Hetmann Klausi i pëlqen autoambulancat. Ato ecin si furtunë nëpër rrugë. Janë me ngjyrë akull të bardhë. Kanë të pikturuar një kryq të kuq vezullues. Sirena mund të dëgjohet deri larg. Mbi to llamburit një dritë blu. Klausi i pëlqen autoambulancat. Pothuajse sa makinat e policisë. Gjynah që njeriu nuk shikon dot se kush… Keep Reading
Reiner Kunze Në raftin e vet të librave në konviktin e nxënësve, Mikaeli vendosi në këmbë Biblën. Jo sepse ishte besimtar, por ngaqë më në fund donte ta lexonte njëherë. Megjithatë kujdestari i konviktit i tërhoqi vëmendjen se Bibla nuk kishte ç’të kërkonte në raftin e librave në një konvikt socialist. Refuzoi ta hiqte Biblën… Keep Reading
Konformizëm deri në ngordhje: Gjermania në Raihun e Tretë Günter Kunert Në një mëngjes me diell një dikush ndesh brenda banesës së vet në një shkresë zyrtare: ajo ndodhet mbi tavolinë pranë filxhanit. Sesi kishte mbërritur deri aty, është e paqartë. Pa e hapur mirë akoma, ajo e befason lexuesin me një thirrje: Ju duhet… Keep Reading
Wolfgang Borchert Papritur ajo zgjohet. Ishte ora dy e gjysmë. Vrau mendjen, po përse u zgjua. Ah po! Në kuzhinë dikush ishte përplasur me një karrige. Mbajti vesh për ndonjë zhurmë nga kuzhina. Mbretëronte qetësia. Ishte qetësi e madhe, dhe kur kontrolloi me dorë vendin pranë vetes në krevat, e kuptoi se ishte bosh. Pra… Keep Reading
Wolfgang Borchert Zgavra e dritares tek muri i vetmuar gomësinte në ngjyrë të kaltërt në të kuqe nën diellin e plotë të mbrëmjes që po binte. Retë e pluhurit vezullonin midis mbetjeve të oxhaqeve të lartësuar… Keep Reading
