Kthimi në shtëpi-Wislawa Szymborska
Ai u kthye në shtëpi. Nuk tha asgjë. Megjithëse, ishte e qartë se diçka kishte shkuar keq.
U shtri, ashtu i veshur.
Mbuloi kokën me batanije.
Mblodhi gjunjët.
Është gati dyzet vjeç, por jo në këtë çast.
Ekziston ashtu siç dikur brenda barkut të nënës së tij,
veshur me shtatë mure lëkure, nën strehën e errësirës.
Nesër ai do të mbajë një leksion
mbi homeostazën në kozmonautikën metagalaktike.
Megjithëse, tani për tani, e ka zënë gjumi, ashtu të mbledhur kruspull.
Përktheu: Arlinda Guma

Poezi nga Wisława Szymborska
Poezi nga Wisława Szymborska Unë e mbaj mend aq qartë – sesi njerëzit, kur më shihnin