Kastanja-Janis Ricos

 

Atje lart, si nesër, i vranë që të dyzetë.

Njëzet vjet kaluan. Askush nuk ua përmendi emrat.

Ti e kupton jetën tonë. Çdo vit,

në ditë si kjo, gjenin poshtë plepave një tjegull të thyer, dy thëngjij të shuar, pak temjan,

një shportë me rrush, një qiri prej dylli bletësh me fitil të zi. As që arriti të ndizej. E shoi era.

Prandaj, mbrëmjeve plakat rrinë në pragje si ikona të vjetra,

prandaj sytë e fëmijëve u zmadhuan kaq shpejt,

dhe qentë, sa herë kalojnë xhandarët, gjasme shohin gjetiu.

 

Përktheu: Romeo Çollaku