Duke Pirë Verë- Wislawa Szymborska

 

Ai më vështronte, më falte bukuri,
dhe unë e mora për vete atë bukuri.
E lumtur, gëlltita një yll.
E lashë të më shpikte
tek imazhi i reflektimit
në sytë e tij. E unë kërcej, kërcej
në një mori flatrash të vrullshme.
Tryeza është tryezë, vera është verë
në një gotë vere, e cila është një gotë vere që rri në tryezë,
por unë jam një fantazmë,
një fantazmë përtej besimit,
fantazmë deri në palcë.
Unë i them atij ato që ai do të dëgjojë –
i flas për milingonat që vdesin nga dashuria nën yllnajën e luleradhiqes.
Betohem se, i spërkatur me verë,
një trëndafil i bardhë do këndojë.
Qesh dhe anoj kokën
me kujdes, sikur të isha duke testuar
një shpikje. E unë kërcej, kërcej
në lëkurën e mahnitur, në përqafimin që më krijon.
Eva nga një brinjë, Venusi nga shkuma e detit,
Minerva nga koka e Jupiterit
ishin shumë më reale.
Kur ai nuk më vështron,
kërkoj reflektimin tim në mur. Gjithçka që shoh
është një gozhdë në të cilën varet një pikturë.

Përktheu: Arlinda Guma

Photo © yevgeniy_repiashenko

Në foto balerina Julia Atanova