Çikla-Charles Bukowski

Ështe iluzion nëse mendon se thjesht po e lexon këtë poezi,

në të vërtetë është më shumë se një poezi.

Është tehu i thikës,

është një tulipan.

Një ushtar që marshon nëpër Madrid.

Je ti në shtratin e vdekjes,

është poeti Li Po që qesh nga nëntoka,

jo, kjo nuk është një poezi e mallkuar.

Është një kalë që fle.

Një flutur brënda trurit tend.

Kjo poezi është cirku I djallit.

Dhe nuk po e lexon në një faqe,

është ajo që po të lexon ty.

E dëgjon?

Është si një gjarpër,

një shqiponjë e uritur

që fluturon brenda një dhome.

Kjo nuk është poezi,

poezitë janë monotone,

të sjellin gjumë.

Këto fjalë të joshin

Drejt një çmendurie të re.

Të shenjtërojnë

Të shtyjnë drejt një drite të re.

Tani një elefant ëndërron bashkë me ty.

Hapësira përkulet dhe qesh.

Tani mund të vdesësh…

Ti mund të vdesësh siç duhet të vdesë një burrë.

I madh,

Fitimtar,

Me veshin te muzika,

Që gjëmon

Gjëmon

Gjëmon.

Përktheu: Blerina Berberi