Sa i përket pranverës-Bertolt Brecht Shumë kohë më parë Se të zhyteshim në naftë, çelik e amoniak Secilin vit ndodhte Një kohë kur drunjtë gjethonin dhunshëm e pandalshëm Të gjithë i mbajmë mend Ditët që zgjateshin Qiellin më të kthjellët Ndërrimin e ajrit Pranverën që afrohej me hapa të sigurt. Ende lexojmë nëpër libra… Keep Reading
Nji zog lëngon-Martin Camaj Libri i besimit të shpendëve thotë: çdo zog shtrin krahët e vdes mbi bar, ndëshkim pse preku kufijtë e ndaluem mes qiellit dhe dheut. Nji zog lëngon për vdekje mbi bar: gjethet ndër lisa janë zogj e shokë të pambërritshëm e losin me dritë e diellL larg dy… Keep Reading
Gozhdët-Janis Ricos E tepërt dhe kjo, ajo edhe tjetra. Ngordhi qeni, ngordhi kali. Kova e zbrazët poshtë shkallës. Peshkatarët shëtitës thërrasin në rrugë. Shtëpia gumëzhin mungesë dhe në pasqyrë, Krishti i zbehtë mbi kryq shtrëngon, si koprrac, në grushte dy gozhdë Përktheu: Romeo Çollaku Keep Reading
Mbi vetëvrasjen e refugjatit W.B. – Bertold Brecht Më thanë se ti e ngrite dorën ndaj vetvetes E i paraprive kasapit. Pas tetë vjetësh në ekzil, duke vëzhguar ngritjen e armikut Edhe në fund, i shtyrë drejt një kufiri të pakalueshëm Kapërceve, kështu më thanë, një kufi të kalueshëm. Perandoritë bien. Kryetarë bandash Krekosen vërdallë… Keep Reading
Wolfgang Borchert Na ishin njëherë dy njerëz. Kur ishin dy vjeç, rriheshin njëri me tjetrin me duar. Kur ishin dymbëdhjetë, rriheshin njëri me tjetrin me hunj dhe qëlloheshin me gurë. Kur ishin njëzet e dy e qëlluan njëri-tjetrin me pushkë. Kur ishin dyzet e dy e goditën njëri-tjetrin me bomba. Kur qenë gjashtëdhjetedy u… Keep Reading
Mëmëdhe-Rose Ausländer Vatani më vdiq dhe e varrosën në zjarr Po jetoj në mëmëdheun tim në fjalë Përktheu: Hans-Joachim Lanksch Keep Reading
PAKSA E SHFYTYRUAR-Paul Eluard Lamtumirë trishtim Mirëdita trishtim Ti je skalitur në vijat e tavanit Je skalitur brenda syve që dua Por nuk je krejt mjerimi Sepse buzët më të skamura të tradhtojnë Me një buzëqeshje Mirëdita trishtim Dashuri trupash të këndshëm Fuqi e dashurisë Nga ia beh dashamirësia Si një përbindësh pa trup… Keep Reading
Franz Kafka Isha zhytur brenda natës. Ashtu siç përkulet nganjëherë koka për të menduar, ashtu isha zhytur brenda natës. Përreth finin njerëzit. Ishte një komedi e vogël, një mashtrim i patëkeq se ata po flinin në shtëpitë e tyre, në shtretërit e fortë, nën pullazet e fortë, të shtrirë apo të tulatur mbi shtrojet e… Keep Reading
Doja të të shkruaja-Soren Kierkegaard Doja të të shkruaja, jo për të pyetur si je, po dua të di si është të jesh pa mua? Unë s’kam qenë kurrë pa veten, e ndaj nuk di… dua të di çfarë ndjen kur unë nuk jam, unë që shqetësohem nëse çdo gjë shkon mire. Kur nuk më… Keep Reading
Pas vdekjes së bashkëpunetores sime M.S-Bertolt Brecht I Në vitin e nëntë të arratisjes nga Hitleri E lodhur prej udhëtimit Prej të ftohtit e prej urisë në Finlandën dimërore Dhe prej të priturit për një pasaportë drejt një kontinenti tjetër Shoqja jonë Steffin vdiq Në qytetin e kuq të Moskës. II Gjenerali im ra Ushtari… Keep Reading
