Wolfgang Borchert
Na ishin njëherë dy njerëz. Kur ishin dy vjeç, rriheshin njëri me tjetrin me duar.
Kur ishin dymbëdhjetë, rriheshin njëri me tjetrin me hunj dhe qëlloheshin me gurë.
Kur ishin njëzet e dy e qëlluan njëri-tjetrin me pushkë.
Kur ishin dyzet e dy e goditën njëri-tjetrin me bomba.
Kur qenë gjashtëdhjetedy u infektuan me baktere.
Kur qenë tetëdhjetë e dy, vdiqën.
Ata u varrosën njëri pranë tjetrit.
Kur pas njëqind vitesh një krimb shiu po i hante në të dy varret, nuk vuri re fare që këtu ishin varrosur dy njerëz të ndryshëm. Ishte e njëjta tokë. E njëjta tokë në gjithçka.
Përktheu nga gjermanishtja: Gaqo Karakashi
