Louis-Ferdinand Céline Vërtet je çmendur, Ferdinand? – më pyet ajo një të enjte. – Vërtet, – i them. – Këtu do të kurojnë? – Nuk ka ilaç për frikën, Lola. – Kaq i frikësuar qenke?! – Shumë më tepër se kaq, Lola, aq i frikësuar, kupton, saqë nëse vdes, më vonë, nuk dua në asnjë… Keep Reading
MAJI-Thodhoris Cigeris Të jetosh çdo pranverë, sikur të jetë e fundit, çdo aromë e ardhur nga kopshti Eden, të nuhasësh gonxhet e frutave verore si ushqimi i mirëgatuar i nënës tënde. Të ecësh në kopshtet e lulëzuar dhe të thuash: – Kjo është jeta. Kaq bukuri dhe Ti, në mes të saj… Përktheu:… Keep Reading
Historia e të Kuqes-Linda Hogan Në fillim kishte një rend tjetër të gjërave të pathënë asnjëherë veçse në ëndrrat e krijimit më të errët. Pastaj, kishte tokë të zezë, liqen, pasqyrim të dritës në ujë. Më pas pyll i dendur përreth asaj drite, dhe pastaj brumi njerëzor gjakun e të cilit ne e bartim, që… Keep Reading
Hienrich Böll Ne ishim në atë zymti, ajo gjendja e mjerë shpirtërore që të kap kur ti tashmë ke thënë “mirupafshim”, por që nuk mund të largohesh sepse treni nuk është nisur ende. Stacioni ishte si të gjithë stacionet, i pistë dhe i rrëmujtë, i mbushur deri tek çatia e përthyer me mjegullën e avujve… Keep Reading
Cibola-Julia Brush Nga frika e kolonizimit, i modelova brinjët e mia të majta në një tabelë shumëzimi që të mos harroj si bëhet bilanci i çmendurisë së përditshme. Për një kohë të gjatë deri tani jam përpjekur t’u vë emra konkuistadorëve para se të fle. Sepse sapo më kaloi rinia dhe është e vështirë… Keep Reading
Jorge Luis Borges «Parathënia është një zhanër ndërmjetës midis studimit kritik dhe, le ta quajmë kështu, përgëzimit. Është e kuptueshme që ajo duhet të përmbajë një tepri të vogël lëvdatash; lexuesi gjen të mesmen e artë. Në të njëjtën kohë, parathënia duhet të jetë bujare dhe, pas kaq shumë vitesh, kam arritur në përfundimin se… Keep Reading
SI TË TË MBUSH, VETMI-LUIS CERNUDA Si të të mbush, vetmi, përveçse me ty vetë… Që fëmijë, mes strukave të shkreta të tokës, në qosh të errët i heshtur, kërkoja tek ti, flakëruese lule-kurorë, netët e fshehta, agullimet e mia të ardhshme, dhe tek ti i dalloja, të natyrshme dhe të përpikta, po ashtu… Keep Reading
Adoleshentja-Wislawa Szymborska Unë – adoleshente? Nëse ajo do ndodhej, këtu, tani, përpara meje, a do t’më duhej ta trajtoja si të afërt dhe të dashur, edhe pse më është e çuditshme dhe e largët? Të derdhja një lot, t’ia puthja ballin për arsyen e thjeshtë se kemi një datë lindjeje? Kaq shumë pangjashmëri midis… Keep Reading
Dua-Nikos Kabadhias Dua gjithë të trishtushmen e botës. Sytë e trishtuar të njerëzve të sëmurë pemët e zhveshura dhe parqet shkretë qytetërimet e vdekura, vendet në errësirë. Udhëtarët e shkretë me një çantë që larg kërkojnë strehim, muzikantët e verbër plot zhurmë të udhëve, të varfrit, ata rrugaçët, ata që kanë uri. Vajzat e… Keep Reading
Henri Michaux Kërkonin vetëm ta kapnin nga flokët. Nuk donin t’i shkaktonin dhembje. Ia shkulën kokën me një të rënë. Me siguri s’qe lidhur fort. Përndryshe s’do shkulej aq lehtë. Sigurisht që diçka mungonte. Kur nuk është më mbi supe, koka hap telashe. Duhet t’ia japësh dikujt. Por duhet ta lash, sepse ia njollos dorën… Keep Reading
