Eulogji e kohës sonë – Eugenio Montale E pamundur të mos ekzagjerosh rëndësinë e botës (botës sonë, dua të them), me gjasë, e vetmja botë ku njeriu mund të vrasë me art e, gjithaq, ta krijojë artin që stolis ethshëm krejt mëngjesin, anipse, end n’mijëvjeçarë, ndoshta, edhe më shumë. Jo, nuk mundet assesi t’adhurohet… Keep Reading
FERNANDO PESSOA Dikur, ishte një burrë që priste tramvajin. Po priste tramvajin, tabela e të cilit thoshte se çonte pikërisht aty ku ai donte të shkonte. Priti aq shumë, sa pandehu se nuk kishte më tramvaje. Më në fund, ja tek u shfaq një tramvaj, në fund të rrugës. Vrapoi drejt tij, por pa se… Keep Reading
Mes punëve të shumta-Tadeusz Rózewicz Mes punëve të shumta të një urgjence të skajshme harrova që duhet edhe të vdes i pavetëdijshëm siç isha e shpërfillja këtë detyrë ose e përmbushja përciptazi qysh nesër gjithçka do ndryshojë do nis të vdes gjithë kujdes gjithë optimizëm e urtësi pa humbur kohë Përktheu: Alket Çani Keep Reading
DALLËNDYSHJA-Xhevdet Bajraj Mbrëmë ishte party i shkëlqyeshëm kishte shumë njerëz dhe shumë alkool por nuk jam dehur Kah ora dy e mëngjesit nuk kishte mbetur njeri i gjallë nëpër sallonin e shtëpisë parakaloi një tigër ndërsa qeni i zonjës së shtëpisë u shndërrua në kanarinë dhe doli nga dritarja duke fluturuar Nëpër të njëjtën… Keep Reading
JORGE LUIS BORGES Nis nga një lloj zbulimi. Po e përdor këtë fjalë në një mënyrë modeste, pa kurrfarë ambicieje. Dua të them, papritur, unë di se diçka do të ndodhë dhe ajo që do të ndodhë mund të jetë, në rastin e një tregimi, fillimi dhe fundi. Në rastin e një poezie, jo: është… Keep Reading
Çfarë Bënte Gjyshi im në Luftën e Dytë Botërore-Peter Constantine Gjyshi im fitoi një medalje. Jo për besnikëri ndaj Führerit, jo për bëma heroike në betejë, por ngaqë ishte futbollist shumë i mirë dhe divizioni i tij i tankeve i fitonte ndeshjet njërën pas tjetrës. Por polakët i ngisnin kuajt si hunët nëpër fusha,… Keep Reading
Identitet-Edvin Thomollari Kalojnë përditë avionë gri, në qiellin gri, grija është klishe dhe gjithë klishetë janë gri. U bindemi semaforëve në përditshmëri, këmbana mbytet nga zhurma e trenave, e sirenave, e parapërcaktimeve, deklarimeve, check-ineve dhe skanimeve të barkodeve që identifikojnë identitetin tonë, të zhveshur nga idiomat mesdhetare, të një jete kismeti dhe rastësie, ku… Keep Reading
Çfarë Bëri Gjyshja ime në Luftën e Dytë Botërore-Peter Constantine Të nesërmen pasi humbëm luftën rusët notuan përmes lumit dhe gratë e fshatit tonë u fshehën në pyll pranë gurores së mbushur me ujë. Rusët mbanin orë dore, rrëmbyer prej ushtarëve tanë të vdekur, të lidhura me rrip në krahë e në këmbë; disa… Keep Reading
DRITARJA E SHTËPISË SË VJETËR-Xhevdet Bajraj Pesë orë e ka bartur mbi shpinë dritaren e shtëpisë së fshatit, kur arriti në qytet e vendosi në shtëpinë e re, i gëzuar hyri në dhomë dhe po shikonte nëpër dritare, nuk e kuptonte pse nuk e shihte peizazhin e fshatit, ishte e njëjta dritare nëpër të… Keep Reading
Pse shkruan?-Mirela Papuçiu – Mirela, pse shkruan? Mos ke dëgjuar zërin e ngjirur të ikjeve të të shurdhojë gjymtyrët, Mos ke parë fijet e bardha të flokëve, fshehur në urimet e prindërve, Kapilarët e tu të zbrazët, që ecin mes njerëzish te nesërmeve? Foshnjën që nuk e linde kurrë, Një burrë që nuk vdiq… Keep Reading
