DON KISHOTI-Nazim Hikmet

Kalorësi i rinisë së përjetshme
Ndoqi, rreth të pesëdhjetave,
Arsyen që i rrihte në zemër.
U nis një mëngjes të bukur korriku
Për të pushtuar të bukurën, të vërtetën dhe të drejtën.
Para tij ishte bota
Me gjigantët e saj absurdë e të shëmtuar
Dhe nën të ishte Rosinanti
I trishtë e heroik.

E di,
Kur të kap ky pasion
Dhe kur e ke zemrën plot,
S’ke ç’i bën, Don Kishoti im, s’ke ç’i bën,
Duhet të luftosh me mullinjtë e erës.

Ke te drejtë,
Dylqinja është gruaja më e bukur në botë,
Sigurisht që këtë duhej t’ua përplasje në fytyrë
Tregtarëve të vegjël të çikërrimave,
Sigurisht që ata duhej të të hidheshin përsipër
Dhe të të zhdëpnin në dru,
Por ti je kalorësi i pamposhtur i etjes
Ti do vazhdosh të jetosh si një flakë
Në guaskën tënde të rëndë prej hekuri
Dhe Dylqinja do jetë çdo ditë e më e bukur.

Përktheu: Alket Çani