Pjesëz nga një poemë e poetit Tasos Livadhitis Në ardhshi ndonjë ditë në dhomën time,do t’ju dëftej një tablo të madhe,zbritjen e Krishtit nga kryqi,të papërfunduar, ta pret mendja,është kaq e vështirë të përfundosh gjësend,sa dhe lutjet e fëmijërisë, më ndërmendet,nuk arrita kurrë t’i përfundoj.Hapat e babait të dehur, britmat e nënës,dyert që hapeshin e… Keep Reading
Natën e mirë, jetë-Menelaos Luntemis Shpresoni! Nuk ka në botë gjë më të ëmbël sesa pak çaste hidhërimi gjatë jetës. Jetoni! Asgjë tjetër në botë nuk vlen më shumë se kjo. Eh, pas ca vitesh, në një natë të këtillë, do të kuptoni sa e bukur është jeta dhe do të më kujtoni… Mbyllini sytë…… Keep Reading
Tasos Livadhitis Ta pret mendja, duhej të kisha bërë më tepër kujdes, të paktën të kisha vënë në vijë tërë këtë shi që s’ndalet ose të kisha vështruar me më tepër vetëbesim të ardhmen, sepse fundi vjen pa e kuptuar.Dhe perdet tunden ndonjëherë e i japin shënjë dikujt që ndodhet larg (atij që s’kemi për… Keep Reading
Tasos Livadhitis Koha, ma merr mendja, është me gjasë një dënim i ngadaltë – për më të tejlashtin gabim. U errësua. Hapa dritaren dhe mbajta vesh nga larg ankimin e kahershëm të botës.Kështu i humbasim zakonisht vitet tona më të bukura, duke u marrë me gjëra të kota: me të nesërmen që s’po vjen apo… Keep Reading
Iku edhe vera – Nikos Kavadhias Kaq ishte edhe vera… iku… dhe erdh’ koha të lëvizim edhe ne. Dy muaj i kaluam duarkryqedhe pse kishim plot ide në kokë. S’bëmë asgjë nga ç’kishim në mendjee shtynim gjithçka për të nesërmençdo ditë shkruam një letër për dikëpor ajo s’e ka marrë ende. Nëpër taverna detarësh uleshim… Keep Reading
Aromë mbrëmjesore–Tasos Livadhitis Në ca raste vetmia bëhet e padurueshme, formon atëherë një numër telefoniqoftë sa për të dëgjuar një zë, pyet për dikë, i ke rënë “gabim”, të thonë gabim ka qenë gjithçka, edhe rrugët ku baritëm, edhe fjalët që thamë, edhe duart që shtrënguam… Kur isha fëmijë fshihesha pas komosë, aty gjendej pafundësia,… Keep Reading
Era e nëntorit-Tasos Livadhitis Tashmë u err. Le ta mbyllim derën t’i mbyllim edhe perdet se mbërriti koha e llogaridhënies. Ç’bëjmë me jetën tonë? Kush jemi? Përse ti e jo unë? U bë kohë tanimë që kurrkush nuk troket më në derën tonë. As postieri nuk është bërë më i gjallë prej ditësh? Oh,… Keep Reading
Epilog-Tasos Livadhitis Ishte një djalosh i zbehtë. Rrinte ndenjur në këmbësore. Dimër. Mërdhinte. “Ç’po pret?” – e pyes. “Shekullin tjetër”, – më thotë. “Ku të shkoj”? Unë për vete kam qenë përherë një shitës endacak plaçkash të lashta, por… kush blen më sot çadra nga përmbytjet e lashta? Pikturoj zogj dhe pres të fluturojnë.… Keep Reading
Lutja-Georgios Kordis E dënuan. I dhanë dënimin më të tmerrshëm që mund t’u shkonte ndër mend. E futën në një qeli katrore, të bardhë dhe të zbrazët. Si fillim e pati shumë të vështirë, më pas e përqendroi shikimin tek cepat dhe këndet e mureve, ku nisi të shquante largësitë, mungesat dhe pranitë, dhe… Keep Reading
Ndodhi -Kiki Dhimulá E vetme, krejt e vetme bares rrugëve dhe udhës ndesh ndodhi të mëdha: Diellin me ngut e thirri Perëndimi dhe përgjysmë pasditen e la… Pas pak ia behu nata, duke bartur në shtambat e misterit të fshehtat e saj, kur befas syrin ëndërritës, hënën, një re tinzare e padëshirueshme ia shkeli dhe… Keep Reading
