Romanca e verës-Emile Nelligan

in Letërsi/Përkthim/Tharm by

Romanca e verës-Emile Nelligan

Krenari e gjelbër e qeshura jetësore përzihet
O net të bukura të majit! Në kor zogjtë
Në zemër shpresat ripërtërihen
Formojnë preludin e tyre në guvën time

O net të bukura të majit! Mbrëmje të lumtura
Një organo shkrepëtin tej një të trishte melodie
Dhe rrezet e diellit, sikur shpata ngjyrëvjollcë
Çapojnë zemrën e ditës që vdes e parfumuar.

Jam krenar! Krenar jam! Brenda kristalit që këndon
Shtir, më shtjer verë! Mbushe akoma edhe çdoherë
Të mund të harroj trishtimin e ditëve
Nga krenaria e shpifur tallava e turmave!

Jam krenar! Krenar jam! Rroftë vera dhe Arti
Ëndrra kam të shkruaj vargje prej vërteti
Vargje të mbushura me muzikë funebër
Erërash vjeshtuke nëpër mjegull duke baritur.

Mbretëria e të qeshurës së hidhur dhe tërbimit
Të njohësh poetin dhe gjësendin e matur
Të njohësh zemrën dhe të mos jesh i kuptuar
Veç nga qartësia e hënës e muzgu portokalli.

Gra! Këtë dolli për ju kur qeshni te sokaku ku epshi
Më thërret duke hapur krahët si petale trëndafili
Këtë dollinë tjetër, për ju burra me balle të zymtë
Që dorën ma keni shtrirë e dinjitet më keni dhënë.

Ndërkohë që e gjithë e kaltra yjëzohet madhërisht
Dhe një himn merr zë në ndriçim të ri
Mbi kapitullimin e ditës për të cilën nuk qahem
Unë që eci në terr mbi rininë time ngjyrë gri.

Jam krenar! Krenar jam! Rroftë mbrëmja e majit!
Çmendurisht kryelartë, i dehur pa qenë aspak
Është gjithçka jam, lumturisht jetuar përfund.
A është shëruar duke dashuruar zemra ime?

Këndojnë kambanat flladin mbathur me ar
Ndërkohë vera buron me rrekëza lumturish
Jam krenar, në të qeshurën me zë të plotë
Kaq krenar, sa kam frikë të shpërthej në lotë.

Përktheu: Flurans Ilia

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Latest from Letërsi

Go to Top