Mbrëmje dimri-Ajkuna Dakli

 

Pas një furtune qyteti gdhiu papritur
me fytyrën vulosur nga një pamje e zbehtë.
Ka ardhur dimri.
I padëshiruar dhe i beftë si një pushtim,
tamburet e të cilit i shpërfillëm dhe tani
gjethet e fundit kanë ngecur në ngricë,
kapur rob si ushtarë të hutuar,
që e nisën tërheqjen vonë.

Në downtown
era fishkëllen e mardhur si frymëmarrje plaku.
Goja e hapur e metrosë dihat trupa të veshur errët,
që në çastin e fundit
hedhin një vështrim të shpejtë nga qielli
në kërkim të shenjave të borës:
Një zgjidhje e ftohtë, e shpejtë, e përkohshme,
grim që do mbulojë mollëzat e dala të rrugëve,
substancë magjike që pavarësisht
nga efektet anësore,
na bën të fitojmë edhe pak kohë.

Në horizont
muzgu gëlltit perëndimin e kuq
si një gotë verë.