Mania-Edvin Thomollari
Para dy vjetësh u çmenda,
përplasa kokën në një shkëmb,
çurg më rrodhën gjithë mendimet,
bashkë me gjakun.
I pashe yjet për herë të fundit
në qiellin e plazhit,
epifanininë e fundit nën bitet e muzikës elektronike;
dita e fundit kur kimikatet e mia
ishin në balancë.
Pastaj filloi jeta e dytë,
me pak miq dhe shumë fantazma,
e vërtetë dhe e fortë,
si çokollatat e hidhura “Lindt”.
Identitet-Edvin Thomollari
Identitet-Edvin Thomollari Kalojnë përditë avionë gri, në qiellin gri, grija është klishe dhe gjithë klishetë
