Haiku satirikë (II)

 

~•~

Turinjtë e bulldogut
nuk ndryshojnë
as kur është i gëzuar

Megamimaru

*

Vetëm nga një shkrepëse
errësira
dridhet

Mannen

*

Sa herë që fryn era
ai lëvdon
lulet e kumbullës së fqinjit

Anonime

*

Nën strehë
dy burra numërojnë gratë
që lagen në shi

Anonime

*

Të pjerdhësh
s’ka asgjë për të qeshur
kur jeton vetëm

Anonime

*

Tifozët
më të shfrenuar
se lojtarët

Aonisai

*

Kur të shkelin këmbën
nuk të dhemb
kur e bën dikush që të pëlqen

Nobuyuki

*

Pasi humbet punën
ai përpiqet të lexojë
Marksin

Sazanka

*

Pasi kanë admiruar qershitë e lulëzuara
kthehen dhe e gjejnë shtëpinë
të shkrumbuar nga flakët

Kenkabo

*

I ulur
në kolltukun e drejtorit
ndihet vetë drejtor

Akegarasu

*

Mbrëmjen
që shkon në teatër
ajo nuk e do burrin

Hammonsen

*

Aq e ndritshme qe hëna
saqë u ndiem të turpëruar
që ishim kapur për dore

Yoshino

*

Dikush thotë:
“Të ka mbetur një kokërr orizi
në majë të hundës!”

Kenkabo

*

Ndërsa shtëpiakja
bën banjë,
ia beh pranvera

Anonime

*

Duke pritur
teshtimën e ardhshme –
sa çehre qesharake!

Anonime

*

Duke pëgërë në fushë
vështron një zjarr natën
në largësi

Daitoen

*

Me cigare në buzë,
fytyra e zhubrosur
e lojtarit të bilardos

Busho

*

Duke vështruar
këtë botë gënjeshtrash
nga poshtë një ure

Jiro

*

Aktorja qëron një dardhë
mbi letrën e dashurisë
së vulosur me gjak

Hakuko

*

Punët si mos më keq –
por lulet e qershisë
megjithatë çelin

Kenkabo

*

Trami e kalon
maratonomakun
si për ta përqeshur

Shioji

~•~

I zgjodhi e përktheu Alket Çani