FAMA- Jorge Luis Borges

 

Të kem parë shkëlqimin dhe rënien e Buenos Ajresit.
Të kem kujtuar një oborr me dhé të rrahur dhe një pjergull, një treme dhe një sternë.
Të kem trashëguar gjuhën angleze, të kem hulumtuar gjuhën saksone.
Të kem predikuar dashurinë për gjermanishten dhe nostalgjinë e latinishtes.
Të kem biseduar në Palermo me një vrasës plak.
Të kem bekuar jaseminin, lojën e shahut, tigrat dhe hekzametrin.
Të kem lexuar Macedonio Fernandezin me zërin që ai kishte.
Të kem njohur pasiguritë e famshme që përbëjnë metafizikën.
Të kem kremtuar armët dhe të kem dashur arsyeshëm paqen.
Të mos kem lakmuar asnjë ishull.
Të mos jem larguar nga biblioteka ime.
Të jem Alonso Quijano pa guxuar të bëhem Don Kishot.
T’u kem mësuar atë që nuk di atyre që, pa dyshim, dinë më shumë se unë.
Të kem falëndëruar hënën dhe Paul Verlainein për dhuratat e tyre.
Të kem modeluar ndonjë njëmbëdhjetërrokësh.
Të kem rrëfyer sërishmi histori të lashta.
Të kem renditur në dialektin e kohës sonë pesë ose gjashtë metaforat.
Të kem refuzuar atë që korrupton.
Të jem qytetar i Gjenevës, i Montevideos, i Austinit dhe (si të gjithë) i Romës.
Të jem admirues i zjarrtë i Conradit.
Të jem çka nuk mund ta përkufizojë asgjë: argjentinas.
Të jem i verbër.
Janë gjëra krejt të zakonshme, dhe të gjitha këto
më kanë dhënë një famë që nuk arrij dot ta kuptoj.

 

Përktheu: Alket Çani