Njerëz mbi urë-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Një planet i çuditshëm, me njerëz fort të çuditshëm që janë subjekte të kohës, pa dashur ta pranojnë. Mes mjeteve të tjera të shprehjes së këtij refuzimi, ata bëjnë piktura, si kjo që vijon: Në pamje të parë s’ka asgjë të veçantë. Duket uji. Duket njëri nga brigjet. Një… Keep Reading
Kur lisat e mëdhenj rrëzohen-Maya Angelou (1928 – 2014) Kur lisat e mëdhenj rrëzohen shkëmbinjtë në kodra tunden vendit luanët bëhen njësh me tokën fushave oshëtima jehon edhe elefantët nisin e kërkojnë një vend ku të fusin kokën Kur lisat e mëdhenj rrëzohen në male gjallesat e vogla nuk ndihen, shqisat nga frika e… Keep Reading
Fragment nga një intervistë: Isha në tren një ditë, dhe ndjeva që njerëzit po shihnin nga unë. E dija ç’do vinte pas kësaj, kështu që u ngrita të lëvizja. E dikush më tha: “Më falni?” Dhe unë i them:”Po, si është puna?” Ai tha:”Mos jeni gjë Bukowski?”. Unë i them:”Jo.” Ai thotë:”E marr me mend… Keep Reading
Sytë e tu-Leonard Cohen Sytë e tu janë si elmaz Ata përpiqen të më sakatojnë E gjithë forca jote e futur në ‘to sepse ti nuk e di si të bëhesh hero Ke ngatërruar idetë Nuk është heroi Por tirani që përpiqesh të jesh Prandaj dobësia është kualiteti yt më tërheqës Nuk kam asnjë parashikim… Keep Reading
Unë jam Askush! Kush je ti?-Emily Dickinson Unë jam Askush! Kush je ti? A je ti – Askush – gjithashtu? Atëhere jemi dy! Mos thuaj gjë! Mund të hapin fjalë – e ke parasysh! Sa e zymtë – të jesh – Dikush! Sa publike – si një Bretkosë – T’i thuash emrin tënd… Keep Reading
Strehë për natën-Bertolt Brecht Më thonë se në New York Në cepin e 26th Street dhe Broadway Dikush rri për çdo natë të muajve dimërorë E pasi u lyp kalimtarëve të holla Paguan një strehë për nevojtarët e mbledhur që të kalojnë natën. Bota s’do ndryshojë për kaq gjë Marrëdhëniet mes njerëzve nuk do… Keep Reading
BISEDË ME GURIN-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Trokas në portën e gurit. – Jam unë, lermë të hyj. Dua të hyj brenda teje, të hedh një sy, të dëgjoj frymëmarrjen tënde. – Ik, thotë guri, Jam mbyllur me çelës. Edhe i thyer në një mijë copa do rri gjithmonë i mbyllur. Edhe i thërrmuar në… Keep Reading
Luigi Pirandello Shumë vjet më parë, ai çobani, dora vetë, njeriu që jetonte si egërsirë nëpër shpate malesh, pranoi të rrinte model për një shtyllë altari për një piktor që s’dihet nga erdhi, i cili kishte punuar mostrat dhe studimet e tjera paraprake. Se ç’rol i ra për hise në tablonë e shenjtë as që… Keep Reading
KËTË NATË MUND T’I SHKRUAJ VARGJET MË TË TRISHTA-Pablo Neruda Këtë natë mund t’i shkruaj vargjet më të trishta. Të shkruaj, për shembull: “Nata është e yjëzuar dhe dridhen, të kaltër, yjet atje në lartësi”. Era e natës shëtit nëpër qiell dhe këndon. Këtë natë mund t’i shkruaj vargjet më të trishta. E kam… Keep Reading
Varrim-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 “kaq papritur, kush e priste” “stresi, duhani, ia kisha thënë” “çka, mirë, falemnderit” “hapi ato lulet” “edhe i vëllai nga kjo e pat, do e kenë për xhins” “s’do t’ju kisha njohur kurrë me këtë mjekërr” “vetë e ka fajin, s’i rrihet pa futur hundët” “ku vajti ai i riu që… Keep Reading
