Aromë mbrëmjesore–Tasos Livadhitis Në ca raste vetmia bëhet e padurueshme, formon atëherë një numër telefoniqoftë sa për të dëgjuar një zë, pyet për dikë, i ke rënë “gabim”, të thonë gabim ka qenë gjithçka, edhe rrugët ku baritëm, edhe fjalët që thamë, edhe duart që shtrënguam… Kur isha fëmijë fshihesha pas komosë, aty gjendej pafundësia,… Keep Reading
Haiku satirikë (II) ~•~ Turinjtë e bulldogutnuk ndryshojnëas kur është i gëzuar Megamimaru * Vetëm nga një shkrepëseerrësiradridhet Mannen * Sa herë që fryn eraai lëvdonlulet e kumbullës së fqinjit Anonime * Nën strehëdy burra numërojnë gratëqë lagen në shi Anonime * Të pjerdhëshs’ka asgjë për të qeshurkur jeton vetëm Anonime * Tifozëtmë të… Keep Reading
Anija e artë-Emile Nelligan Një Anije e madhe e mbathur në arKaltërsi preknin velat mbi dete të panjohurLuspë dashurie, flokë shpupuritur, gjoks zhveshur,Lundron në kryeradhën e një dielli që djeg Mbërriti një natë që u ndesh me thellëtirënNë oqeanin gënjeshtar ku sirena këndonMbytja e tmerrshme ia përkuli kryetNë humnerat e Vithimës, së rrethit vicioz Ishte… Keep Reading
Varri i zezakes-Emile Nelligan Asohere vithisur prej nesh i dimrave thëllim Në të fundmit qiej të zbehtë të marsit, e shpumëNëpër shkorretet funebre me aromë kannelleKu farëzohen dyshimet e porsaçelura të pemëve Të lartave degë shpuar me zogj të ndryshëmFrymëmarrje të trishta gufojnë shpirtrat e tyreNë limonin e njomë dhe të athët e rikthyemQë Afrika… Keep Reading
Romanca e verës-Emile Nelligan Krenari e gjelbër e qeshura jetësore përzihet O net të bukura të majit! Në kor zogjtëNë zemër shpresat ripërtërihen Formojnë preludin e tyre në guvën time O net të bukura të majit! Mbrëmje të lumturaNjë organo shkrepëtin tej një të trishte melodieDhe rrezet e diellit, sikur shpata ngjyrëvjollcë Çapojnë zemrën e… Keep Reading
Emile Nelligan lindi më 24 Dhjetor, 1879, në Montreal. Në moshën 16 vjeç publikon poezinë e parë. I portretizuar si “fëmijë i mbyllur dhe i eklipsuar tërësisht nga poezia” është një nxënës me nota të dobëta në shkollë. Ndikimet e para janë klasikët Millevoye, Lamartine, Musset, derisa zbulon poezinë e Verlaine-t, Baudelaire-t, Rodenbach-ut. Pasi është… Keep Reading
VENDI YNË-Janis Ricos (1 maj 1909 – 11 nëntor 1990) U ngjitëm në kodër për të parë vendin tonë –ca troje të shkreta, gurë, ullinj.Vreshta që zbresin anës detit. Pranë parmendës,tymon një zjarr i mpakur. Me rrobat e gjyshit,kemi bërë një dordolec për të trembur galat. Ditët tona ndjekin udhën e tyre për pak… Keep Reading
LAMTUMIRË-Du Mu (803-852) Dashuria që kishte dikurE ka braktisur.Po pimë për herën e funditKupën e krisur.Dhe buzën në gaz nuk e vëAs me pahir,Gjithçka përreth tani na lëNjë lamtumirë.Por në shandan, deri në ag,Qirinjtë sotDo qajnë me lotët që ajoS’i derdhi dot. Përktheu: Alket Çani Keep Reading
Poezi nga Huang Tingjian 1045-1105 Ku të ketë shkuar, vallë, kjo pranvera? Qetësi. Trishtim. Po si ta kërkosh, ku? Nëse dini gjë ku është fshehur pranvera, I thoni të kthehet e të rrijë këtu. S’ka lajm nga pranvera. Mos e patë gjë? Bengu mund ta dijë ku ta gjejmë pranverën. Po kush ta përkthejë… Keep Reading
KTHIM I VONË-Du Fu (712-770) Po kthehem, në mbrëmje, nga një udhëtim.Të gjithë po flenë. Malet janë të zinj.Zbret Arushë e Madhe në lumë të pijë.Në qiellin e kthjellët duken më shumë yj.Ndez llambën e derës dhe zgjoj një majmunQë nxjerr një zë therës se trembet në gjumë.Së largu dëgjoj rojtarin e natësDuke lajmëruar… Keep Reading
