11 shkurt 1946-Primo Levi

 

Ty të kërkoja prej yjeve,
Kur si fëmijë i pyesja ata,
Ty të kërkoja prej maleve,
Po nuk më dhanë pos rrallë
Vetmi e paqe jetëshkurtër.
Meqë ti nuk ishe në ato net të gjata,
Çova në mend dhe blasfeminë e çmendur
Se Zoti kishte bërë gabim kur pat krijuar botën,
Se unë isha gabimisht në këtë botë.
E kur, ballë për ballë me vdekjen
Vikata “Jo” me secilën fibër timen,
Sepse ende nuk kisha mbaruar,
Sepse kisha shumëçka ende për të bërë,
E bëra sepse ty të pata përpara,
Ty, me mua përkrah, ashtu si sot
Një burrë një grua nën diell.
U ktheva veç pse ishe ti.

Shkruar në 1946, dedikuar të dashurës së tij Lucia Morpurgo, me të cilën u martua kur mbijetoi prej Aushvicit.
Botuar në përmbledhjen “Ad ora incerta”).

Në foto, Levi e Morpurgo nën diell.

 

Përktheu: Arbër Zaimi