Në mbrojtje të poetëve-Niels Hav Çfarë të bëjmë me poetët? Jeta është e ashpër me ta, duken kaq mëshirues të veshur në të zeza, lëkura e tyre, e mavijosur nga stuhitë e brendshme. Poezia është një sëmundje e keqe, rendje e shoqëruar me kokëçarje, ulërimat e saj ndotin atmosferën si rrjedhjet nga stacionet e… Keep Reading
Nuk ka poetë-Martha Asunción Alonso Nuk ka poetë në familjen time. Por gjyshi im Gregorio, kur vaditi kopshtin qëndroi mbasdite të tëra duke vështruar kanalin, më pas mërmiriti: Ne nuk e pimë ujin. Është ai që na pi ne. Jo, nuk ka poetë në familjen time. Por një herë, kur isha fëmijë, gjeta lëvozhga… Keep Reading
KËNGË DASHURIE E VAJZËS SË ÇMENDUR-SYLVIA PLATH Mbyll sytë dhe e gjithë bota përdhe, e vdekur bie. Qepallat ngre e gjithçka ka rilindur. (A mos je pjellë e mendjes sime, veç një hije?) Yjet në blu e kuq vallëzojnë në qiell E me galop, paftuar vjen errësirë e dendur. Mbyll sytë dhe e gjithë… Keep Reading
Poezi nga Elona Çuliq asnjë rrugë nuk të çon në Romë, tana rrugët të çojnë vetëm një vend; në djall, në ferr, në varr, edhe në parajsë, por ne nuk qëlluam prej atyne, kështu që me nge i fillojmë ditët, pa pyetje e pikëpyetje, vetëm tabula rasa me u mbushë me zbrazëtinë e së… Keep Reading
Aromë portokalli-Ajkuna Dakli Kur bënte ngricë im atë ndizte rreth portokajve qerthuj zjarri Janë pemë të brishta –thoshte po nëse i qëndrojnë dimrit jetojnë më shumë se gjysmë shekulli Nëna ime jetoi më pak se aq e, kur ajo shkoi, ai mbolli një tjetër pemë dhe ndezi çdo grimcë zjarri që i kish mbetur… Keep Reading
Tiranë e re-Ajkuna Dakli Vapë. Sheshe të vogla populluar me statuja të reja burrash të shquar zgjedhur me kujdes nga një listë e gjatë Pemët e moshuara koten përgjumshëm degët gogësijnë mbi librashitës shëtitës poezitë, romancat e biografitë thahen në diell si ushtarë të një llogoreje ngecur në të njëjtin fat. Asfalti pjek shputat… Keep Reading
Bashkë me gjërat e humbura-Eraldo Hatija Fund dite: Shkojmë darkojmë dhe hamë gjellën, kafshojmë bukën, hamë ditët. E njejtë si në haur kujtimet nisim ripërtypim. Fund dite: Shkojmë të darkojmë dhe ditët na hanë, orët, minutat, kujtimet na bluajnë ngadalë dhe si mallkim hirin nga një urnë nëpër kohë na e shpërndajnë nëpër hapësirë… Keep Reading
KATËR FËMIJË-JULIA GJIKA Atë natë, nuk mund të flija. Kisha parë një fotografi, me diciturën: Qytet i zbrazur pas bombardimeve. Edhe një tjetër, kur nëpër gërmadha luanin katër fëmijë. Katër fëmijë, të mbetur nën qiellin e hapur, pa strehë, jetimë. Për çudi ndjeva aromë dheu përzier me aromë frymësh. Katër djelmoshë luanin. Aromë djerse… Keep Reading
ENDE-JULIA GJIKA Dekada të tëra, luftuan për ditën fatlume. Një jetë ishin barkas. Egërsia e shtypësit me qesëndi i pyeste: Doni të ngriheni?! Mendoni se ju erdhi radha?! Sa pikëpyetje, sa pikëçuditëse, mbetën në shpirtrat e sfilitur. Në shpatullat e rrëzuara nga mundimet, ende vajton kukuvajka. Prill, 2021. Keep Reading
Ngjyrat e ujit-Marsela Neni Të ujtë jemi. Prej uji na gatoi shtjella Dy nga tri pjesë të kaltra të vetes. Të ujit jemi. Në këtë botë të lëngët, në mijëra ngjyresa e kemi jetën, të bardhë e të kuqe gjak. Të oqeantë jemi. Ishullorë të t’njëjtit arkipelag brigjet e errëta ia ngërthejmë si ujq… Keep Reading
