Pablo Neruda – Soneti XVII Nuk të dua si një kristal kripe rozë, as si gurë topazi, dhe as si shigjetë karafilash me të cilën qëllon zjarri: të dua siç duhen disa gjëra të errëta, fshehtësisht, mes shpirtit dhe hijes. Të dua si bima që nuk lulëzon dhe që mban, fshehtësisht, dritën e atyre luleve… Keep Reading
Unë jam Askush! Kush je ti?-Emily Dickinson Unë jam Askush! Kush je ti? A je ti – Askush – gjithashtu? Atëhere jemi dy! Mos thuaj gjë! Mund të hapin fjalë – e ke parasysh! Sa e zymtë – të jesh – Dikush! Sa publike – si një Bretkosë – T’i thuash emrin tënd… Keep Reading
Moçali-Bertold Brecht Kam parë shumë miq, mes të cilëve dhe mikun që desha më tepër, të fundosen të pafuqishëm në moçalin pranë të cilit kaloj përditë. Dhe fundosja nuk mbaronte në një mëngjes të vetëm. Shpesh duheshin disa javë; kjo e bënte edhe më të tmerrshme. Dhe kujtimi i bisedave tona të gjata ku ndanim… Keep Reading
Një vajzë-Ezra Pound Pema më ka depërtuar në duar, Limfa e saj më ka mbushur krahët, Pema është rritur në gjirin tim – Teposhtë, Degët rriten nga unë, si krahë. Pemë je ti, Myshk je ti, Ti je si manushaqet me erën sipër tyre. Një fëmijë – kaq i madh – je ti,… Keep Reading
Vdekja do të vijë dhe sytë e tu do të ketë-Cesare Pavese Vdekja do të vijë dhe sytë e tu do të ketë – kjo vdekje që na shoqëron nga agsholi gjer në muzg, e pagjumë, e shurdhët, si një brengë e vjetër a një ves i pakuptimtë. Sytë e tu do jenë fjalë të… Keep Reading
Deti më i bukur- Nazim Hikmet Deti më i bukur: s’është lundruar ende. Fëmija më i bukur: nuk është rritur ende. Ditët tona më të bukura: s’i kemi parë ende. Dhe fjalët më të bukura që dua të të them: nuk t’i kam thënë ende. Përktheu: Redi Sheqeri Keep Reading
