Poezi nga Shpëtim Selmani

in Letërsi/Tharm by

Poezi nga Shpëtim Selmani

 

Bie një shi i imët.

Një sorrë nuk ndalet së

ankuari  për qetësinë

e liqenit.

Kamarieri rrapëllin

pandërprerë,

vetëm atdheu i pulëbardhave

është burim i paqes.

Ginsberg-u ishte këtu,

Neruda, i vetmi që kishte mbetur

gjallë në sajë të vjershave.

Brodsky e Amichai,

Transtromer-i e Hughes-i,

Montale e Auden-i.

Ndërkohë klasat sunduese

ende e shohin dhunën si mjet.

Nevoja për nënshtrim

jehon kudo.

Arsyeja ka harruar

se çfarë do të thotë triumf.

Porosis një espresso,

iluminohem dhe gëzohem,

që jam një pasardhës i mjerë

i tyre dhe pastaj

e refuzoj në mënyrë kategorike

çdo gjë bashkëkohore.

____

Strugë

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Latest from Letërsi

Atit tim-Sueton Zhugri

Atit tim-Sueton Zhugri Lulet sikur prisnin diçka për të çelur, si ato

DASHURIA -Miroslav Holub

DASHURIA -Miroslav Holub Dy mijë cigare.Qindra kilometranga muri në murNjë përjetësi në
Go to Top