DIMËR

 

Në kopsht
një shekull
gjethesh të rëna

Basho

~

Në dhomë
shkela krehërin e së ndjerës grua –
ç’thëllim

Buson

~

Pak njerëz –
një gjethe bie këtu
një tjetër atje

Issa

~

Dielli shndrit
mbi gurët
e shkorretit të tharë

Buson

~

Bishti i kalit
ngeci te ferrat
e shkorretit të tharë

Buson

~

Shkulësi i rrepave
tregon udhën
me një rrepë

Issa

~

Gjethet bien
mbi gjethe –
shiu mbi shi

Gyodai

~

Fryn shtrëngata –
fytyra e lagur
​e dikujt

Basho

~

Një sandale kashte
në fund të pellgut të vjetër –
bie breshër

Buson

~

Bredh fillikate
mbi shkorret
hëna e dimrit

Roseki

~

Kaloj i vetëm
nën dritën e ftohtë të hënës
urën që dridhet

Taigi

~

Në britmën e fazanit të argjendtë
që s’e zë gjumi
ngrin hëna

Kikaku

~

Më e ftohtë se dëbora
hëna e dimrit
mbi flokët e thinjur

Joso

~

Asnjë gur
për të gjuajtur qenin –
hënë dimërore

Taigi

~

Buda i shkorretit –
në majë të hundës
i varet një krongjill

Issa

~

Mbi kalë unë –
nën kalë hija ime
që zharget e ngrirë

Basho

~

Të njëjtat male
pa edhe im atë
në shkretinë e dimrit

Issa

~

Vetmi dimërore –
kisha një pyetje
për Budën

Shiki

~

Natë dimri –
pa ndonjë shkak
dëgjoj fqinjin

Kikaku

~

Në tasin tim prej hekuri
në vend të një dyshke,
breshri

Santoka

~

Ç’mrekulli
të pshurrësh më këmbë
nën një stuhi breshri

Issa

~

Maçoku endacak
pëgër
në kopshtin e bardhë

Shiki

~

Dimër i shkretuar –
një baldosë
e varur nën pullaz

Soseki

~

Ikën
pa çati as varr
pulëbardha e dimrit

Shuson

~

Mesnatë me brymë –
për të fjetur i mora hua mëngën
dordolecit

Basho

~

Ngre kokën
dhe shoh formën time të zgjatur –
ftohmë e hidhur

Raizan

~

Zhurmë miu
që skërmit një pjatë –
sa ftohtë!

Buson

~

Edhe korbi
duket i bukur
këtë mëngjes dëbore

Basho

~

Përmes dëborës
dritat e shtëpive
që ma mbyllën portën në fytyrë

Buson

~

Kjo vrimë e përkryer
që bëj duke pshurrur
në borën para portës

Issa

~

Dhe tani
le të sodisim dëborën
gjersa të na këputë lodhja

Basho

~

Viti po ikën –
ia fsheha tim ati
flokët e thinjur

Etsujin

~

Zgjodhi e përktheu: Alket Çani