Ç’kuptim ka shtëpia? – Zhuljeta Grabocka Cina Nuk është çatia e vetme nën kupolën e qiellit ku shtrohen çarçafët e bardhë të borës së dimrit, ku mbërrijnë të rënduara pikat e para të shiut, kur gjëmon e trandet prej shkreptimit zjarr-rrufe moti i marrosur fasadave, shkëmbinjve e shpirtit! Shtëpia nuk është pronë e ruajtur në… Keep Reading
Jam grua-Blerta Derhemi Jam dashuria stolisur mbi kuaj të bardhë, sythat e shpresës përkund në djepin e ëndrrës , Jam luftëtare e heshtur, dhimbjes i jap zë, me foshnjën e njomë mëkuar në gji, Botës i jap dritë me syrin e pagjumë, Jam frymëmarrje e dehur netëve pa hënë, zinxhirët e heshtjes kërkëllijnë … Keep Reading
Shënime të shkëputura nga ditari i një revolucionari Woody Allen 3 Qershor: Rroftë Vargas! Sot morëm arratinë nëpër kodra. Të neveritur dhe të fyer nga shfrytëzimi nën të cilin lëngon vendi ynë i vogël për shkak të regjimit të korruptuar të Arrojos, dërguam Hulion në pallatin presidencial së bashku me listën me kërkesat dhe… Keep Reading
Vetmi-Frederik Rreshpja Nga doli kjo vetmi kështu? Më përpara nuk ishte Tani ngre mure Dhe mbi to pikon loti i hënës. S’kam për t’i parë më drurët që bëhen shpirtra As pulëbardhat që vdesin ne horizont As xhadenë e pikëlluar ku baresin vrasësit e vdekur As liqenin, as erën e zezë dhe të… Keep Reading
Bylbyli im-Rose Ausländer Nëna ime, dikur, ishte sorkadhe Sytë ngjyrëmjaltë dhe hijeshia i janë mbetur qysh nga sorkadhesia Këtu ajo ishte gjysmë engjëll gjysmë njeri – mesi ishte nënë Kur e pyeta se ç‘kishte dashur të bëhej më tha: Bylbyl Ajo, tash, është bylbyl natë me natë ia ndëgjoj zërin E këndon Zionin… Keep Reading
Një natë e dogja-Leonard Cohen Një natë e dogja shtëpinë që kam dashur Ndriçimi rrethor i unazës perfekte Në të cilin pashë zezonë dhe gurë Përtej… jo gjithçkaje. Disa krijesa nëpër erë, Të fiksuara nga nata, Vinin të shihnin botën përsëri Dhe zhdukeshin nëpër dritë. Tashmë lundroj nga një qiell në tjetrin Kundra anijes që… Keep Reading
BARAZPESHË-HILDE DOMIN Kalojmë seicili për vete në shtekun e ngushtë mbi krenat e të vdekunve – pathuej pa ankth – në taktin e zemrës së vet sikur të ishim të mbrojtun përderisa dashunia s’rresht. Kështu kalojmë ndër flutura dhe zogj në barazpeshë të mahnitun drejt nadjes së kunorëve të lisave – të gjelbër,… Keep Reading
NË TRE OSE KATËR VETË NË NJË DHOMË- Yehuda Amichai Në tre ose katër vetë në një dhomë gjithmonë është një, dritares qëndruar. Padrejtësitë, i detyruar të vërejë nëpër tela me gjemba, zjarret në kodër. Dhe njerëzit e mbetur, mbrëmjes sjellë në shtëpi, si një kusur i vogël. Në tre ose katër vetë… Keep Reading
DHE KËSHTU TI E GJEN VETEN- Yehuda Amichai Dhe kështu ti e gjen veten gjithnjë duke qëndruar midis të shumëlëvduarës panoramë dhe atij që e çmon dhe ua shpjegon atë atyre që përreth tij qëndrojnë në një rreth të entuziazmuar. Ti nuk përzihesh më. Dhe fjalët, të pakuptimta për ty, përsëri janë larguar… Keep Reading
I shuajnë dritat zanat-Natasha Lako I shuajnë dritat zanat, por unë do të hyj aty ku nuk ka vend, poza është teatrale, koka ka kallëp. Kapitulli i dytë ka një kapërcim, poza pohohet në trupin e përgjimeve. Edhe në rrugët e Azisë kam qënë, por ç’është kjo hata, bota tani pi sisë, në pozën… Keep Reading
