Adoleshentja-Wislawa Szymborska Unë – adoleshente? Nëse ajo do ndodhej, këtu, tani, përpara meje, a do t’më duhej ta trajtoja si të afërt dhe të dashur, edhe pse më është e çuditshme dhe e largët? Të derdhja një lot, t’ia puthja ballin për arsyen e thjeshtë se kemi një datë lindjeje? Kaq shumë pangjashmëri midis nesh… Keep Reading
Dua-Nikos Kabadhias Dua gjithë të trishtushmen e botës. Sytë e trishtuar të njerëzve të sëmurë pemët e zhveshura dhe parqet shkretë qytetërimet e vdekura, vendet në errësirë. Udhëtarët e shkretë me një çantë që larg kërkojnë strehim, muzikantët e verbër plot zhurmë të udhëve, të varfrit, ata rrugaçët, ata që kanë uri. Vajzat e… Keep Reading
Henri Michaux Kërkonin vetëm ta kapnin nga flokët. Nuk donin t’i shkaktonin dhembje. Ia shkulën kokën me një të rënë. Me siguri s’qe lidhur fort. Përndryshe s’do shkulej aq lehtë. Sigurisht që diçka mungonte. Kur nuk është më mbi supe, koka hap telashe. Duhet t’ia japësh dikujt. Por duhet ta lash, sepse ia njollos dorën… Keep Reading
Për gjërat… ANTONIO KARRISO: Bastuni për ju, si llulla për disa, është bërë përveçse një instrument i dobishëm, një instrument elegance dhe koleksioni. A e ndjeni diçka të tillë bastunin? BORGES: Jo, ndihem mirë se, në njêfarë mënyre, e kam si një mik, edhe pse kjo miqësi nuk ndahet midis nesh, pasi bastuni nuk e… Keep Reading
DO T’I VAR PËR T’I THARË ËNDRRAT E MIA-PAOLA KLUG Do t’i var që t’i thaj ëndrrat e mia, Dëshirat e mia për kontroll, Paranojën dhe patologjitë e mia. Do të bëhem një Zot të këndoj tango polake E zhytur në moskokëçarje, në pandryeshushmëri. Do t’i var që t’i thaj ëndrrat e mia, Urrejtjet… Keep Reading
Eulogji e kohës sonë – Eugenio Montale E pamundur të mos ekzagjerosh rëndësinë e botës (botës sonë, dua të them), me gjasë, e vetmja botë ku njeriu mund të vrasë me art e, gjithaq, ta krijojë artin që stolis ethshëm krejt mëngjesin, anipse, end n’mijëvjeçarë, ndoshta, edhe më shumë. Jo, nuk mundet assesi t’adhurohet… Keep Reading
FERNANDO PESSOA Dikur, ishte një burrë që priste tramvajin. Po priste tramvajin, tabela e të cilit thoshte se çonte pikërisht aty ku ai donte të shkonte. Priti aq shumë, sa pandehu se nuk kishte më tramvaje. Më në fund, ja tek u shfaq një tramvaj, në fund të rrugës. Vrapoi drejt tij, por pa se… Keep Reading
Mes punëve të shumta-Tadeusz Rózewicz Mes punëve të shumta të një urgjence të skajshme harrova që duhet edhe të vdes i pavetëdijshëm siç isha e shpërfillja këtë detyrë ose e përmbushja përciptazi qysh nesër gjithçka do ndryshojë do nis të vdes gjithë kujdes gjithë optimizëm e urtësi pa humbur kohë Përktheu: Alket Çani Keep Reading
JORGE LUIS BORGES Nis nga një lloj zbulimi. Po e përdor këtë fjalë në një mënyrë modeste, pa kurrfarë ambicieje. Dua të them, papritur, unë di se diçka do të ndodhë dhe ajo që do të ndodhë mund të jetë, në rastin e një tregimi, fillimi dhe fundi. Në rastin e një poezie, jo: është… Keep Reading
Çfarë Bënte Gjyshi im në Luftën e Dytë Botërore-Peter Constantine Gjyshi im fitoi një medalje. Jo për besnikëri ndaj Führerit, jo për bëma heroike në betejë, por ngaqë ishte futbollist shumë i mirë dhe divizioni i tij i tankeve i fitonte ndeshjet njërën pas tjetrës. Por polakët i ngisnin kuajt si hunët nëpër fusha,… Keep Reading
