Woody Allen Isha i ulur në zyrë dhe pastroja revolverin tim kalibër tridhjetetetë, ndërsa pyesja veten se kush e kishte radhën. Profesioni i detektivit privat më shkon shumë dhe, edhe pse herë-herë ndonjë maskara m’i përshesh nofullat me krik, aroma e ëmbël e kartëmonedhave jeshile më bind se ia vlen barra qiranë. Sa për femrat… Keep Reading
Pranvera në katundin arbresh-Martin Camaj Lulet dalin plasave të gurve e myseve të shtegut deri në shkamb. Lulet kurm-këputuna me qafë sa peni vështrojnë kuvendin e grave duer-forta që kthejtnë prej së jashtit e asnji s’e zen ngoje pranverën. Më kaluen ditët si n’andërr me sy ndër lulet e hershme si humbshin në… Keep Reading
Rri sonte te unë-Frederik Rreshpja Hëna mbi lumë vizaton Një urë për ëndrrat e yjeve. Reja gri si mall i harruar Vë kryet mbi duart e pyjeve. Ti erdhe nëpër udhën e hënës, Çeli gonxhe edhe pragu i portës. Rri sonte tek unë Sa të bëhen trëndafilat e drurëve të vdekur. Keep Reading
Jorge Luis Borges Profesor, poezitë dhe tregimet tuaja janë shumë të njohur në botë, por më duket se ju nuk keni shkruar asnjë roman. Nëse kjo është e vërtetë, doja t’ju pyesja nëse ka ndonjë arsye specifike për këtë. Unë mendoj se ka dy arsye specifike: njëra, dembelia ime e pakorrigjueshme; dhe tjetra, fakti që,… Keep Reading
Babilonia e Madhe pjell-Bertolt Brecht Kur i erdh koha ajo u tërhoq në dhomën e saj më të thellë dhe e rrethoi veten me doktorë e me orakuj. Pati pëshpërima. Burra solemnë hynin në shtëpi me fytyra të rënda dhe dilnin me fytyra plot ankth e të zbehur. Dhe çmimi i grimit me ngjyrë… Keep Reading
Poeti dhe bota-Wislawa Szymborska Përktheu: Arlinda Guma Thonë se fjalia e parë në çdo fjalim është gjithmonë më e vështira. Epo, e hodha pas krahëve, sidoqoftë. Por kam një ndjesi se fjalitë që do të vijnë – e treta, e gjashta, e dhjeta, e kështu me radhë, deri në rreshtin e fundit – do të… Keep Reading
Poezi nga Frederik Rreshpja Rënkon pylli nga shtrëngata Si tavani i drurtë i fëminisë. Korridoreve të gjelbra lëkundet Shamia magjike e gjyshes. Nën tavanin e gjelbërt të drurëve Jam si dikur fëmija i dhembshur Qëllon që qaj i vetmuar Për llambadhën e shuar të hënës. Qëllon që qaj dhe për zogjtë E… Keep Reading
PËR VDEKJEN, PA E TEPRUAR- Wislawa Szymborska Ajo s’ia thotë nga shakatë, as nga yjet, as nga urat, as nga thurja, minierat, lëvrimi i tokës, ndërtimi i anijeve, as nga gatimi i ëmbëlsirave. Në planet tona për të ardhmen, ajo ka fjalën e fundit gjithmonë jashtë teme. Nuk di të qullosë as gjërat që… Keep Reading
Azili i të marrëve- Richard Brautigan Baudelaire shkoi në azilin e të marrëve i maskuar si psikiatër. Ndenji aty dy muaj dhe, kur iku, azili i të marrëve e deshi aq shumë saqë e ndoqi nëpër gjithë Kaliforninë, dhe Baudelaire-i gajasej së qeshuri kur azili i të marrëve i fërkohej pas këmbës si ndonjë… Keep Reading
Drekë malsore-Martin Camaj Sot ashtë marrë një gjak. Dy plumba lëshuen përdhe një burrë. Sot ashtë marrë një gjak. Nën tunin e spatës pëlset rrashta e kaut te prroni. (Drekë të mëdha po bahen sot!) Sot ashtë marrë një gjak. Gjama e burrave të tërbueshëm përzihet me erën e mishit… Keep Reading
