MACJA NË APARTAMENTIN E ZBRAZËT- Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Të vdesësh. Këtë nuk duhet t’ia bësh një maceje. Ç’mund të bëjë ajo në një apartament të zbrazët? T’u qepet mureve? Të fërkohet mbas moblave? Në dukje asgjë s’ka ndryshuar e megjithatë asgjë s’është si më parë. Asgjë nuk ka luajtur nga vendi e megjithatë asgjë… Keep Reading
FOTOGRAFIA E PARË E HITLERIT-Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Ç’është ky bebe i veshur me këmishkë? Është Adolfi i vogël, pinjolli i familjes Hitler! Ndoshta do të bëhet doktor në drejtësi? A ndoshta tenor në Operan e Vjenës? E kujt është kjo doçkë, ky vesh i lezetshëm? I kujt ky bark i vogël plot qumësht, ende… Keep Reading
TË VERBRIT- Wislawa Szymborska-Nobel 1996 Një poet u lexon vjershat e tij të verbërve. Nuk e kish menduar se do ishte kaq e vështirë. Zëri i dridhet. I dridhen duart. E ndien sesi çdo fjali i nënshtrohet provës së territ. Vjersha duhet t’ia dalë mbanë vetë, pa drita, pa ngjyra. Eksperiment i rrezikshëm për… Keep Reading
VIETNAM-Wislawa Szymborska, Nobel 1996 Si quhesh ti grua? – Nuk e di. Ku dhe kur ke lindur? – Nuk e di. Përse e ke hapur këtë gropë? – Nuk e di. Për sa kohë ke ndenjur e fshehur? – Nuk e di. Përse e kafshove dorën që të zgjata? – Nuk e di. E… Keep Reading
JETA NDЁRSA TI PRET-Wisława Szymborska Jeta ndërsa ti pret Një shfaqje pa prova. Trupi pa ndryshime. Koka pa pre-meditime. Nuk di asgjë për rolin që luaj. Di vetëm që është imi. Nuk mund ta ndërroj. Më duhet të kuptoj menjëherë Ç’ pjesë është. E papërgatitur për privilegjin e të jetuarit mezi i pergjigjem ritmit që… Keep Reading
